Tuesday, May 27, 2008
ผมคิดถึงคุณ
ผมคิดถึงคุณทุกวัน แม้ไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน และจะรอคุณคนเดียว แม้ว่าวันเวลาจะผ่านพ้นไป
อาจเป็นคนที่ลืมไม่เก่ง ที่ผมทำเป็นก็คือจำไว้
ใครจะมองว่าผมงมงาย
ไม่เป็นไรแค่คุณเข้าใจก็พอ
รู้ว่ามันไม่ค่อยฉลาด ที่ไม่อาจตัดใจอย่างนี้
ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ดี ที่ทำอาจไม่ได้อะไร
เคยถามตัวเองเหมือนกัน ว่ายังรอต่อไปทำไม
แต่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะว่ามันไม่เคยจะเป็นกับใคร
รู้ว่ามันไม่ค่อยฉลาด ที่ไม่อาจตัดใจอย่างนี้
ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ดี ที่ทำอาจไม่ได้อะไร
เคยถามตัวเองเหมือนกัน ว่ายังรอต่อไปทำไม
แต่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะว่ามันไม่เคยจะเป็นกับใคร
ผมคิดถึงคุณทุกวัน แม้ไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน และจะรอคุณคนเดียว แม้ว่าวันเวลาจะผ่านพ้นไปอาจเป็นคนที่ลืมไม่เก่ง ที่ผมทำเป็นก็คือจำไว้ใครจะมองว่าผมงมงาย
ไม่เป็นไรแค่คุณเข้าใจก็พอ
ใครจะมองว่าผมประหลาด ที่ไม่อาจลืมคุณสักที
หวังลม ๆ แล้ง ๆ สิ้นดี เหมือนไม่มีวันได้อะไร
เคยถามตัวเองเหมือนกัน ว่ายังรอต่อไปทำไม
แต่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะว่ามันไม่เคยจะเป็นกับใคร
ผมคิดถึงคุณทุกวัน แม้ไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน และจะรอคุณคนเดียว แม้ว่าวันเวลาจะผ่านพ้นไปอาจเป็นคนที่ลืมไม่เก่ง ที่ผมทำเป็นก็คือจำไว้ใครจะมองว่าผมงมงาย
ใครจะมองว่าผมประหลาด ที่ไม่อาจลืมคุณสักที
หวังลม ๆ แล้ง ๆ สิ้นดี เหมือนไม่มีวันได้อะไร
เคยถามตัวเองเหมือนกัน ว่ายังรอต่อไปทำไม
แต่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะว่ามันไม่เคยจะเป็นกับใคร
ผมคิดถึงคุณทุกวัน แม้ไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน และจะรอคุณคนเดียว แม้ว่าวันเวลาจะผ่านพ้นไปอาจเป็นคนที่ลืมไม่เก่ง ที่ผมทำเป็นก็คือจำไว้ใครจะมองว่าผมงมงาย
ไม่เป็นไรแค่คุณเข้าใจก็พอ
Subscribe to:
Posts (Atom)