คำที่ค้ำคอ

อยากให้เธอเข้าใจ หากว่าฉันเป็นอะไรแปลกไป
ก็ไม่ต้องสงสัย แค่อาการหวั่นไหวในบางที

อยากจะขอเวลา กลับไปปรับปรุงให้เป็นเหมือนเก่า
กลับไปจุดเดิมของเรา ตรงคำว่าเพื่อนที่แสนดี

อยากจะหนีอะไร ก็หนีมันไป แต่หัวใจไม่อาจซ่อนเร้น
ก็มันยากจริง ๆ อยากจะหนีความจริง ทุกสิ่งที่ฉันนั้นเป็น


เมื่อเรามีคำว่าเพื่อนมาขีดคั่นกลาง และไม่อาจจะข้ามกำแพงได้พ้น
สิ่งเดียวที่ฉันต้องทำกับความสับสน คือเอาเหตุผลมาหักล้างมัน
นั่นก็คือถ้าฉันมันยังคงฝืน ที่สุดก็คงได้คืนแค่คำว่าช้ำ
เมื่อความเป็นจริง เธอคิดไม่เหมือนกัน คำว่าเพื่อนกัน มันยังคงค้ำคอ

จูบแรก

ในเวลานั้นฉันยังจำได้ บรรยากาศแบบนี้
วันที่เราได้มาเจอกัน นัดพบกันที่นี่
เพลงเปิดคลอ ให้พอเคลิ้มไป ใจมันสั่นสะท้าน
ท่ามกลางหมู่ดาว ลมหนาวพัดผ่าน ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้

ในคืนนั้นฉันดังฝันไป ยังหยิกที่แก้มหนึ่งครั้ง
ก็เพราะว่ากลัวเหลือเกินว่ามัน เป็นเพียงจินตนาการ
กลิ่นน้ำหอมนั้นช่างเย้ายวน ชวนให้ใจเคลิบเคลิ้ม
และทั้ง ๆ ที่เธอก็คนเดิม แต่คืนนั้นเธอช่างงดงาม

คิดเสียว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น

A1 ความผิดมันมีเรื่องเดียว ที่ฉันเป็นคนก่อมัน
คือการเป็นคนที่สาน ต่อความสัมพันธ์ของเรา

A2 เจ็บตัวมันไม่เท่าไร แต่เจ็บใจมันเหลือดี
เจ็บช้ำกันมาเต็มที อย่ามีอีกเลยสองเรา

H อยากจะหมุน... ย้อนกลับไปในวันนั้น
แค่วินาทีสั้น ๆ แค่ความคิดเพียงวูบเดียว
อยากขอ ลบล้างมันไปให้หาย ไม่ต้องเหลือแม้เพียงเสี้ยว ของความรัก...
แล้วคิดเสียว่ามัน ไม่เคยเกิดขึ้นเลย...

A3 หากย้อนเวลากลับไป แก้ไขได้ตามต้องการ
สิ่งแรกที่ฉันจะทำ คือไม่ต้องรู้จักกัน

H อยากจะหมุน... ย้อนกลับไปในวันนั้น
แค่วินาทีสั้น ๆ แค่ความคิดเพียงวูบเดียว
อยากขอ ลบล้างมันไปให้หาย ไม่ต้องเหลือแม้เพียงเสี้ยว ของความรัก...
แล้วคิดเสียว่ามัน ไม่เคยเกิดขึ้นเลย...

ให้คิดเสียว่าเรา ไม่เคยได้รักกันเลย...

จบกันด้วยดี ก็เจ็บอยู่ดี

แม้จบกันไปด้วยดี ก็ยังเจ็บในใจอยู่ดี
ความรู้สึกแบบนี้ ใครไม่เจอคงไม่เข้าใจ

อยู่กันมาตั้งนาน เคยผ่านอะไรมากมาย
จวบจนวันสุดท้าย ที่ต้องยอมทำความเข้าใจ

หากแม้...ฝืนทนเป็นคนกล้ำกลืนอะไรข้างใน
ไม่ช้า...สักวันก็คงจบลง โดยไม่เหลืออะไร
วันนี้...สองเราจึงควรจากกัน ด้วยความเข้าใจ
อย่างน้อย...เมื่อเราได้มองย้อนมา ก็จะรู้รักเราเคยมีค่า...แค่ไหน

จบกันไปด้วยดี บอกให้เธอเจอคนที่ดี
แต่ในใจฉันนี้ มันยังอยากจะเป็นคนนั้น

แต่ความจริงที่รู้ เมื่อมันไม่เป็นอย่างฝัน
ต้องยอมให้เราจากกัน เจ็บแต่ฉันก็พอเข้าใจ

หากแม้...ฝืนทนเป็นคนกล้ำกลืนอะไรข้างใน
ไม่ช้า...สักวันก็คงจบลง โดยไม่เหลืออะไร
วันนี้...สองเราจึงควรจากกัน ด้วยความเข้าใจ
อย่างน้อย...เมื่อเราได้มองย้อนมา ก็จะรู้รักเราเคยมีค่า...แค่ไหน

หวังเพียงแค่บางเวลา เธอนั้นจะมองย้อนมา...ด้วยความสุขใจ

อกซ้ายแนบอกขวา

A1 วันที่อ่อนล้าและเหนื่อยใจ
อยากจะหลีกหนีความวุ่นวาย
มองไปทางไหนก็มี แต่ความสับสนมากมาย

A2 ยังมีคนนี้ที่ไม่ไกล
ยังอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
จะขอเป็นตัวแทน แบ่งความทุกข์เธอนั้นให้หายไป

ขอเพียง...

H ให้อกข้างซ้ายของเธอ แนบอกข้างขวาของฉัน
แล้วข้อความในใจ จะส่งผ่านไปถึงกัน
ให้แก้มบาง ๆ ของเธอ มาชิดกับไหล่ ของฉัน
(ให้ความอ่อนล้าไถ่ถอน เมื่อเรากอดกัน)



A3 แค่เรื่องเล็กน้อยและง่ายดาย
เพียงแต่ต้องใช้ใจสองใจ
ส่งผ่านกันอย่างนี้ ในนาทีที่เรานั้นแนบกาย

ขอเธอ..

H เอาอกข้างซ้ายของเธอ แนบอกข้างขวาของฉัน

แล้วข้อความในใจ จะส่งผ่านไปถึงกัน

ให้แก้มบาง ๆ ของเธอ มาติดกับไหล่ ของฉัน

(ให้ความสุขรายล้อม เมื่อเรากอดกัน)

ให้ความสุขเธอรายล้อม ในอ้อมกอดฉัน

26 March 09

จม

A1ไม่ว่าจะมีใครนินทาว่าฉัน โง่งมและไร้เหตุผลสิ้นดี
ทนอยู่ไปทำไมกับคนไม่ดี มันมีแต่ความทุกข์ใจ

A2จะกี่คนที่คอยมาซักมาถาม จะสักกี่ครั้งที่เขาพูดกัน
บอกว่าเธอมีใครนอกไปจากฉัน ไม่รู้ฉันทนได้ไง

Bบอกเลยว่าฉันไม่รู้ บอกเลยว่าไม่สนใจ
ที่ฉันรู้ก็คือ ฉันรักแล้วไม่เดือดร้อนใคร

Hให้ฉันไม่รู้อะไรซะเลย ก็ยังดีกว่าช้ำเพราะรู้ทุกอย่าง
หากว่าการที่เป็นคนฉลาด แล้วมันต้องเจ็บใจ
ปล่อยให้ฉันโง่งมจมในความรัก ฉันไม่ใช้สมองมากกว่าหัวใจ
มันคงดีถ้าฉันจะของมงาย แล้วไม่ต้องเสียใจก็พอ

A3มีบางอย่างที่เราสมควรจะรู้ หากมันทำให้ใจของเรากระจ่าง
แต่สื่งเดียวที่ไม่ขอให้ตาสว่าง ฉันยินดีหลงทางถ้าได้เคียงข้างเธอ

Bบอกเลยว่าฉันไม่รู้ บอกเลยว่าไม่สนใจ
ที่ฉันรู้ก็คือ ฉันรักแล้วไม่เดือดร้อนใคร

Hให้ฉันไม่รู้อะไรซะเลย ก็ยังดีกว่าช้ำเพราะรู้ทุกอย่าง
หากว่าการที่เป็นคนฉลาด แล้วมันต้องเจ็บใจ
ปล่อยให้ฉันโง่งมจมในความรัก ฉันไม่ใช้สมองมากกว่าหัวใจ
มันคงดีถ้าฉันจะของมงาย แล้วไม่ต้องเสียใจก็พอ




2549

อย่างเคย

ทุก ๆ ครั้งที่ตื่นเช้า ไม่อยากจะลืมตาขึ้นมา
ทั้งที่รู้ว่าได้เวลา ต้องเริ่มต้นชีวิตของวันใหม่
เมื่อภาพเขาก็ยังชัด ชัดเจน ไม่อาจจะหายไป ฉันไม่เคยจะลืม

เดินไปตามถนนเจอผู้คนมากมาย ไม่สน
เพราะว่าทั้งสมองมันยังคิดวกวน แค่ใครคนหนึ่ง
เพราะว่าเราก็เคยรัก และเราก็เคยซึ้ง
จะให้ฉันลืมได้อย่างไร

เธอ เธอจากฉันไป ฉัน ก็ได้แต่เสียใจ

มันควรจะเข้าใจว่ามันจบลงแล้ว
ก็ในเมื่อเขาไป เราควรจะลืมได้แล้ว
ก็ได้แต่ซ่อนตัวเองในห้องเก่า
มองดูภาพเขาที่จากไป
หยิบเอาข้อความที่เคยได้รับ
เปิดอ่านอย่างซ้ำมาซ้ำไป
และก็มาช้ำหัวใจ ลงท้ายก็เสียน้ำตาอย่างเคย


จนถึงค่ำคืนที่สุดเหงา มันควรจะเข้านอน ซักที
แต่ที่ย้ำอยู่ทุกนาที ก็มีแต่เรื่องเขาข้างในใจ
ไม่ว่าลบสักกี่ครั้ง ก็ยัง ไม่อาจจะหายไป ภาพเธอยังหลอกหลอน


เธอ เธอจากฉันไป ฉัน ก็ได้แต่เสียใจ

มันควรจะเข้าใจว่ามันจบลงแล้ว
ก็ในเมื่อเขาไป เราควรจะลืมได้แล้ว
ก็ได้แต่ซ่อนตัวเองในห้องเก่า
มองดูภาพเขาที่จากไป
หยิบเอาข้อความที่เคยได้รับ
เปิดอ่านอย่างซ้ำมาซ้ำไป
และก็มาช้ำหัวใจ ลงท้ายก็เสียน้ำตาอย่างเคย

ก็เป็นอย่างนี้ เหมือนเคย


ประมาณปี46 นานมาก...

รู้...แต่ทำไม่ได้

A1 ฉันรู้ว่ารักคือความเข้าใจ อะไรที่เป็นฉัน
อะไรเป็นเธอนั้น รับรู้และยอมเปิดใจ

A2 ฉันรู้ว่ารักใช่การครอบครอง จับจองและกักขัง
ไม่ดึงไม่เหนี่ยวรั้ง แค่เดินร่วมทางเคียงข้างกัน

B ฉันเข้าใจ ในบทนิยามต่าง ๆ ที่พูดกัน
เพียงแต่รู้เท่านั้น ในความหมายเหล่านั้น แต่ฉันทำไม่ได้

H รู้ ก็รู้ว่ารักคือความสวยงาม และอยู่ กับมันด้วยความเข้าใจ
แต่แค่รู้ สุดท้ายแล้วมันไม่ช่วยอะไร เมื่อเราทำไม่ได้
เปลี่ยนตัวเองไม่ได้ คงต้องปล่อยมันไป และต้องจบกันไป
ทั้ง ๆ ที่รู้ดี...

A3 ฉันรู้ว่ารักคือการให้ไป โดยไม่ได้คาดหวัง
ไม่ต้องตั้งคำถาม หรือว่าต้องมีเงื่อนไขใด

A4 ฉันรู้ว่ารักคือการไว้ใจ เชื่อในกันและกัน
มั่นคงและผูกพัน และพร้อมเผชิญปัญหาใด

B ,H

อย่างน้อยเราก็มองฟ้าเวลาเดียวกัน

อย่างน้อย...เราก็มองฟ้า เวลาเดียวกัน
ตราบแสง ดาวนับล้านพัน พร่างพราวแวววาวอย่างสวยงาม
และแม้ เธอจะจากไป อยู่ที่ใดก็ตาม
เมื่อถึง เวลาที่ยาม ตกกลางคืน เธอจงมองออกไป


ท้องฟ้ามีดวงดาว ให้เราแหงนมอง
และแม้ว่าเราจะมองไปไม่พบกัน
แต่ในค่ำคืนอันเหน็บหนาว ใต้เงาของพระจันทร์
ในคืนเหงา เราจะมองดาว พร้อม ๆ กัน...


และแม้ เราไม่ได้พบ ก็ยังคิดถึง
ที่ฉัน เคยมีช่วงนึง ได้เคยมีเธอผ่านเข้ามา
จะเพราะ เหตุและผลใด ที่ทำเราไกลห่างลับตา
แต่สอง เราจะพร้อมมอง ไปบนฟ้า ในเวลาอ่อนไหว


ท้องฟ้ามีดวงดาว ให้เราแหงนมอง
และแม้ว่าเราจะมองไปไม่พบกัน
แต่ในค่ำคืนอันเหน็บหนาว ใต้เงาของพระจันทร์
ในคืนเหงา เราจะมองดาว พร้อม ๆ กัน...


และอย่างน้อย เราก็มีฟ้า...ฟ้าเดียวกัน

1 ต.ค. 46

ขอเป็นต่อไปอย่างนี้

A1ตั้งแต่วันที่พบกัน
ตั้งแต่วันที่พบเธอ
ฉันรู้เสมอว่าเธอไม่เคยสนใจ
เธอก็มองแค่เพื่อนกัน แต่กับฉันมันคิดไกล
มันฝันอะไรไกลเกินจะถอนตัว

A2หากว่าเธอจะสนใจ ว่าทำไมฉันดูแปลก
เปลี่ยนไปเมื่อครั้งที่เราพบกัน
แต่ว่าเธอไม่รู้เลย เธอไม่เคยสงสัยมัน
ก็รู้ว่าฉัน ไม่เคยอยู่ในสายตา


Hแต่จะเป็นอย่างไรก็ตาม
ก็จะเป็นต่อไปอย่างนี้
ถึงแม้ว่าทำได้ดีที่สุดแค่ฝันไป
แต่ก็ยังได้พบเธอ
ยังได้แอบละเมอและเพ้อไป
ได้แอบรักไกล ๆ เป็นคนใกล้ ๆ ของเธอ

A3แต่ถ้าเธอเอ่ยถามกัน หากว่าเธอพอรู้ตัว
ฉันคงจะกลัวไม่กล้าเผยใจ
จะให้บอกว่ารักเธอ มันจะบอกได้ยังไง
ถ้าผลสุดท้าย กลับกลายเป็นเธอหมางเมิน..


Hแต่จะเป็นอะไรก็ตาม
ก็จะเป็นต่อไปอย่างนี้
ถึงแม้ว่าทำได้ดีที่สุดแค่ฝันไป
แต่ก็ยังได้พบเธอ
ยังได้แอบละเมอและเพ้อไป
ได้แอบรักไกล ๆ เป็นคนใกล้ ๆ ของเธอ

แอบรักไกล ๆ เป็นคนใกล้ ๆ ของเธอ...



14.05.05

ไม่ใช่คนอื่นไกล

เราก็เป็นเพื่อนกัน คบกันมาตั้งนาน ฉันเรียกเธอนั้นได้ว่าเป็นคนรู้ใจ
แล้วพอมาวันนี้ กลับเป็นฉันเองที่มันเปลี่ยนไป
ความสัมพันธ์หวั่นไหวไม่แน่นอน

เธอก็อาจแปลกใจทำไมฉันเองไม่เป็นเหมือนก่อน
ในสายตาสะท้อน ว่าไม่เหมือนเพื่อนวันวาน
ฉันก็ได้แต่ยิ้มและบอกไม่มีอะไรทั้งนั้น
แต่ความจริงในใจ มันหวั่นไหว

เมื่อคนที่ฉันรัก ก็เห็นกันอยู่ ไม่ใช่คนอื่นไกล ต้องเก็บเอาไว้ ไม่กล้าแสดงให้รู้ตัว
เมื่อคนที่ฉันรัก รักมากที่สุด พอ ๆ กับใจที่กลัว ว่าสักวันถ้าฉันบอก
เปิดเผยที่ซ่อนเอาไว้ มันอาจต้องเสียเธอ...

นับตั้งแต่วันนี้ ฉันคงต้องขอตัวก่อน ให้ฉันกลับไปย้อน กลับไปคิดให้เหมือนเดิม
เธอก็อย่าเปลี่ยนไป ถ้าบางทีที่ฉันเผลอ ก็แค่เพื่อนคนนึงที่ลืมตัว


เมื่อคนที่ฉันรัก ก็เห็นกันอยู่ ไม่ใช่คนอื่นไกล ต้องเก็บเอาไว้ ไม่กล้าแสดงให้รู้ตัว
เมื่อคนที่ฉันรัก รักมากที่สุด พอ ๆ กับใจที่กลัว ว่าสักวันถ้าฉันบอกเปิดเผยที่ซ่อนเอาไว้ มันอาจต้องเสียเธอ...


2546

เท่าไหร่ เท่านั้น

ฉันไม่รู้ว่าตลอดกาล มันนานเท่าไหร่

และไม่รู้ว่าตลอดไป มันคือกี่ปี

ที่ฉันรู้ฉันมั่นใจ ว่าในวันนี้

คือฉันรักทั้งหัวใจ ทั้งหมดที่มี



ฉันไม่สามารถจะวัด ว่ารักเท่าไหร่

แต่ว่าฉันนั้นมั่นใจ ว่าให้เธอเท่านั้น

ฉันไม่รู้ว่ารักเรา จะยาวหรือสั้น

แต่วันนี้ขอยืนยัน จะทำมันให้ดี

อย่าคาดเดา..อะไรที่ไม่เห็น
มันอาจไม่ได้เป็น ไปตามที่คิดได้
ก็คงไม่แน่นอน...อะไรก็ไขว้เขว
ไม่อาจคาดคะเน จะวัดกันอย่างไร

ไม่ใช่แค่รับฟัง บางคำที่บอกไป
มันอาจจะเชื่อไม่ได้ อย่างไรจึงจะรู้
ให้ดูที่ฉันทำ แทนคำพูดเป็นล้าน
ที่บอกจะรักแสนนาน ให้เธอจงเฝ้าดู









...

ฉันไม่รู้ว่าความคิด ใครเขาเป็นเช่นไร
แต่ฉันรู้ข้างใน หัวใจที่ฉันคิด
ฉันไม่รู้ว่าสุดท้าย จะถูกหรือว่าผิด
แต่ให้รู้ทั้งชีวิต จะคิดมีแค่เธอ