ข้อความจากมือที่สอง

A1 คนนี้ใช่ไหม ตัวละครสำคัญ

ที่มันเป็นตัวการ ให้ฉันและเขาแตกร้าว

คนเขามีเจ้าของ ก็ยังจ้องจะเอา

เคยถามตัวเองรึเปล่า รู้สึกดีไหม



A2 ถ้าไม่เคยละอาย ที่ทำให้ใครร้าวราน

ก็จงกลัวบาปกรรม สักวันเธอต้องชดใช้

เราก็อยู่ของเราดี ๆ ฉันเคยทำเธอตอนไหน

กลับไปเถอะไป ไปอยู่ในที่ของเธอ



H หรือกลัวคนอื่นไม่รู้หรือไง

ว่าไม่มีใครเอา

มีสำนึกบ้างหรือเปล่าที่ทำแบบนี้

ส่องกระจกทุกเช้าทุกวัน

ขอเธอจำมันให้ดี ๆ

ว่าคนที่ไร้ศักดิ์ศรี นั้นยืนตรงหน้าเธอ



A3 นรกขุมไหน จุดหมายที่เธอเลือกลง

หากเธอยังคง อยู่ด้วยการแย่งยื้อ

มือฉันและเขาจับกัน ก็มีกันเพียงสองมือ

ไม่ด้านไปหรือ เป็นมือที่สามเข้ามา



จิตใต้สำนึก เธอมีปัญหาหรือไง

จึงไม่มียางอาย กับการกระทำต่ำช้า

ทำให้ความรักคนต้องพัง ฉันทนจนถึงเวลา

ต้องตาต่อตา ถึงคราวต้องมาตักเตือน



H หรือกลัวคนอื่นไม่รู้หรือไง
ว่าไม่มีใครเอา
มีสำนึกบ้างหรือเปล่าที่ทำแบบนี้
ส่องกระจกทุกเช้าทุกวัน
ขอเธอจำมันให้ดี ๆ
ว่าคนที่ไร้ศักดิ์ศรี นั้นยืนตรงหน้าเธอ







12.08.08

ไม่ได้มีแรงบันดาลใจจากละครเมียหลวงนะ แต่งไว้ก่อนแล้ว ฮ่าๆๆๆ

ไหน?

มีเพียงความเหงา เข้ามากร้ำกราย

มันคือความโหดร้าย ที่แสนทรมาน

มันเป็นลมหนาว ที่มันพัดผ่าน

จนใจเราสะท้าน ไม่มีทางจางหาย

เหม่อมองฟ้า..ไกลสุดตา

อยากจะขอมีใครมาอยู่กับฉัน

ให้ได้เอนหลัง ซบ เคียงข้างกัน

มันจะมีวันเป็นได้จริงไหม

ยิ่งเราไขว่คว้า หาใครสักคน

เมื่อไม่เจอมันเลยต้องจนใจ

ก็ไหนใครบอกฉันว่ารักล่องลอยในอากาศ

แต่ว่าฉันไม่อาจหาเจอ ทั้งที่หายใจ...

เกินจุดเยือกแข็ง ไม่อาจต้านทาน

จะมีใครยับยั้ง ที่คุมขังหัวใจ

ฤดูที่แห้งแล้ง เมื่อไรจะพ้นผ่าน

จิตใจที่อ้างว้าง จะเยียวยาได้ไหม

เหม่อมองฟ้า..ไกลสุดตา
อยากจะขอมีใครมาอยู่กับฉัน
ให้ได้เอนหลัง ซบ เคียงข้างกัน
มันจะมีวันเป็นได้จริงไหม
ยิ่งเราไขว่คว้า หาใครสักคน
เมื่อไม่เจอมันเลยต้องจนใจ
ก็ไหนใครบอกฉันว่ารักล่องลอยในอากาศ
แต่ว่าฉันไม่อาจหาเจอ ทั้งที่หายใจ...

เปลี่ยนจากร้อน ฝน จนเป็นหนาว

แต่ว่าทุกคราวเรายังคงเดียวดาย

ได้ยินแต่เพียง เสียงสะท้อนในใจ

ว่าทำไมยังหาใครไม่เจอ

อยากจะเพียงขอ แค่ใครสักคน

มาช่วยฉันเติม เต็มใจที่พร่าเบลอ

ไม่รู้หรอกเราจะเจอคนนั้นได้เมื่อไหร่

หรือต้องรอต่อให้ฉันตาย ก็คงไม่เจอ...

หากฉันไม่มีเธอ (If I ain't got you)

A Womans Worth - Alicia Keys


บางคนต้องการ ที่จะโชคดี ขอแค่ได้มีสิ่งที่ครบครัน
บางคนดิ้นรน อยากเป็นดังหวัง... ต้องการพลังอำนาจเหนือผู้ใด

ฉัน ก็เคยขอ ก็เหมือนหลาย ๆ คน ดิ้นรน ต้องการสิ่งดี ๆ
จน ในวันนึง ฉันรู้ว่าที่มี ไม่มี อะไรที่จริงแท้

บางคนนั้นเฝ้าเรียกร้อง ต้องการขอ ไม่เคยเพียงพอ
แต่ฉันขอเธอเท่านั้นพอ แค่สองเราเท่านั้น(ก็)พอ
บางคนนั้นพร่ำร่ำร้อง เพื่อชีวิต ที่มีเพรียบพร้อม
แต่กับฉันแล้วนั่นมันจอมปลอม หากขาดเธอให้รัก


บางคนต้องการ ที่จะสวยงาม หวังว่าเวลาจะไม่พรากไป
ต้องมีคำหวาน เพื่อแทนคำสัญญาในรักของหัวใจ หรือเป็นดอกไม้นับร้อยให้รู้ว่ารักจริง


แม้ เป็นเจ้าของ โลกนี้ได้ทั้งใบ ก็ยัง ข้องใจ เรื่อยมา
เพราะ มันไม่มี สักคนที่รู้ใจ เข้าใจ ให้เราพึ่งพา


บางคนนั้นเฝ้าเรียกร้อง ต้องการขอ ไม่เคยเพียงพอ
แต่ฉันขอเธอเท่านั้นพอ แค่สองเราเท่านั้น(ก็)พอ
บางคนนั้นพร่ำร่ำร้อง เพื่อชีวิต ที่มีเพรียบพร้อม
กับฉันแล้วนั่นมันจอมปลอม หากขาดเธอให้รัก

รักลับ

A1 ก็รู้ว่าความลับ เราคงต้องปิดไว้
ไม่ควรเผยถึงความในใจออกไปให้ใครได้รู้

A2 แต่นี่มันความรัก อัดแน่นจนมันจะล้น
ก็จะทำเช่นไร เมื่อเรามันคนที่ทำได้เพียงเฝ้าดู

B ทุก ๆ อย่างต้องปกต้องปิดไว้ ไม่อาจจะบอกเธอไป

ความรักลับ ๆ ของคนใกล้ ที่อยู่ไปอย่างกดดัน

H ถึงจะห่างกันแค่ไม่กี่เซ็นฯ แต่ตัวเองต้องทนกล้ำกลืน
ก็กลัวบอกไปแล้วเธอจะคืน ทุกคำที่ฉันเอ่ย

อาจจะดูว่าเราอยู่ไม่ไกล แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่เลย

ฉันเป็นแค่คนคุ้นเคย ที่ต้องเก็บความลับไม่กล้าเอ่ย

ความในใจของคนใกล้ตัว แต่มันช่างไกลหัวใจ

Wo Ho Wo ....


A3 ช่างยากที่ความรัก ต้องซ่อนเป็นความลับ
อยากจะย้อนเวลาให้เรานั้นกลับไปเป็นเพื่อนคนเดิม

A4 เป็นเพราะเราผูกพัน หรือฉันมันอ่อนไหว
ที่ไม่เคยควบคุมจนมันเผลอใจ ให้คิดมากเกิน

B ทุก ๆ อย่างต้องปกต้องปิดไว้ ไม่อาจจะบอกเธอไป
ความรักลับ ๆ ของคนใกล้ ที่อยู่ไปอย่างกดดัน

H อยากจะทำเหมือนใจอยากให้เป็น แต่ตัวเองต้องทนกล้ำกลืน

ก็กลัวบอกไปแล้วเธอจะคืน ทุกคำที่ฉันเอ่ย
อาจจะดูว่าเราอยู่ไม่ไกล แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่เลย
ฉันเป็นแค่คนคุ้นเคย ที่ต้องเก็บความลับไม่กล้าเอ่ย
ความในใจของคนใกล้ตัว แต่มันช่างไกลหัวใจ

Wo Ho Wo ....

รักษาไม่ได้

อยากบอกว่าฉันเสียใจ ยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดนี้
กับการที่ฉันเสียคน หนึ่งคนที่ช่างแสนดี

เมื่อตอนที่ฉันมีเธอ ไม่อยากจะเจอคอยจะหนี
ไม่เคยมองเห็นความดี รู้สึกทุกทีว่าเธอน่ารำคาญ

และฉัน คงทำได้เพียงแค่เศร้า
และเฝ้าคิดถึงอดีตที่ผ่านมานั้น
อยากขอ ให้เธอกลับมาหากัน
แต่ฉันรู้ว่าคงไม่มีวัน เพราะฉันมันไม่มีค่าที่จะคู่ควร...

และเป็นที่ฉันโง่เอง ที่ทำตัวเองให้หลุดหาย
จากคนที่แสนสำคัญ และไม่มีวันจะทดแทนใจ

มีใครที่ได้คบเธอ ก็คงได้เจอความสุขล้น
อย่าทำเป็นเฉยละเลย เหมือนฉันที่เคยทำถึงต้องทุกข์ทน

และฉัน คงทำได้เพียงแค่เศร้า
และเฝ้าคิดถึงอดีตที่ผ่านมานั้น
อยากขอ ให้เธอกลับมาหากัน
แต่ฉันรู้ว่าคงไม่มีวัน เพราะฉันมันไม่มีค่าที่จะคู่ควร...


ที่ใครบอกของสำคัญ ต้องสูญเสียมันจึงจะเห็น
และมันคือฉันนั่นเอง เจอะกับตัวเองถึงได้คิดเป็น

ว่าคนที่รักทั้งใจ นั้นอยู่ไม่ไกลแค่เอื้อมคว้า
แต่ไม่เคยยื่นมือมา จนเธอลับตาเพิ่งจะคว้าไขว่

ยังไงก็คงไม่พบ ยังไงก็คงหมดหวัง
เมื่อคนที่ทำมันพัง นั่นคือตัวเองจะไปโทษใคร
ที่สุดที่เราต้องเสีย ที่สุดที่เคยใฝ่หา
คือคนแค่ปลายหางตา แต่รักษาไว้ไม่ได้

และฉัน คงทำได้เพียงแค่เศร้าและเฝ้าคิดถึงอดีตที่ผ่านมานั้นอยากขอ ให้เธอกลับมาหากันแต่ฉันรู้ว่าคงไม่มีวัน เพราะฉันมันไม่มีค่าที่จะคู่ควร...

และเธอก็ควรได้เจอคนที่คู่ควร...

เกลียด

ฉัน เกลียดเธอ ที่ทำให้รักแล้วทิ้งไป

ฉัน เกลียดใคร คนนั้นที่เธอเลือกกัน

ฉัน เกลียดความจริง สิ่งที่เกินรับมัน

ฉัน เกลียดทุกคืนวัน ที่ฉันต้องจำต้องเจอ

แต่มีสิ่งที่หนึ่งที่ฉัน เกลียดมันจนทนไม่ไหว

มันเป็นสิ่งเดียวที่ฉัน ไม่สามารถให้อภัย...

เกลียด เกลียดที่หัวใจมันเอาแต่คอยเพ้อ

เกลียด เกลียดที่ภาพเธอ จะทำยังไงก็ลืมไม่ลง

เกลียด เกลียดที่ฉันเองยังรอ ยังฝัน และยังลุ่มหลง

เกลียด เกลียดที่รักยังมั่นคงอยู่อย่างนี้ ไม่รู้ทำไม...

ฉัน เกลียดตัวเอง ที่มันอ่อนแอซะเหลือเกิน

ฉัน ต้องเผชิญ กับความทรงจำหวั่นไหว

ฉัน อยากเป็นเธอ ให้ได้สักครึ่งของหัวใจ

ฉัน คงลืมใคร ง่ายดายอย่างเธอนั้นทำ...

แต่มีสิ่งที่หนึ่งที่ฉัน เกลียดมันจนทนไม่ไหว
มันเป็นสิ่งเดียวที่ฉัน ไม่สามารถให้อภัย...

เกลียด เกลียดที่หัวใจมันเอาแต่คอยเพ้อ
เกลียด เกลียดที่ภาพเธอ จะทำยังไงก็ลืมไม่ลง
เกลียด เกลียดที่ฉันเองยังรอ ยังฝัน และยังลุ่มหลง
เกลียด เกลียดที่รักยังมั่นคงอยู่อย่างนี้ ไม่รู้ทำไม...

ไม่รู้เมื่อไรจะลืม...

ขอโทษ

ฉันหวังเอาไว้ว่ามันจะดี
ยอมทุ่มเทไปหมดที่มี
จนวันนี้เพิ่งรู้ว่ามันมากไป

ฉันเสียใจที่เคยโกรธเธอ
ทุก ๆ ครั้งที่เราเจอะเจอ
ที่เป็นเสมอคือคอยทำตัวน้อยใจ

เพราะว่าต้องการ อยากให้เธอให้ฉัน
เท่ากับที่ฉันทำ ฉันมันคงคาดหวังมันมากไป

อยากบอกเธอ เสียใจจริง ๆ ที่มันเป็นแบบนี้
ทั้ง ๆ ที่รู้มากเกินพอดี เรามันคิดมากไป
อยากวอนเธอ ช่วยเป็นเหมือนเก่า อภัยฉันได้ไหม
ต่อแต่นี้ไป ตั้งแต่นี้ไป จะทำให้มันพอดี

ฉันรู้ว่าเธอยังคงโกรธฉัน
คงมีวันที่เบื่อหน้ากัน
คงรำคาญที่เป็นอย่างนี้

รู้ไหมว่าฉันก็เบื่อเหมือนกัน
อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองซักวัน
ฉันก็รำคาญที่ฉันเป็นแบบนี้


ทำอย่างไร ให้เธอหายโกรธ ยอมยกโทษให้ฉัน
อยากจะขอกัน และจะให้กัน ด้วยรักที่มันพอดี


18 DEC 08 T_T

คนอกหักทั่วไป

A1 อยู่ในรถ เปิดวิทยุ หรือซีดีอะไร
ฟังเพลงไหน ช้ำ ๆ เหงา ๆ ก็ทำเอาเศร้าจับใจ

A2 ไปดูหนัง ให้หายคิดถึง เพื่อเป็นที่พึ่งทางใจ
ก็ไม่พ้น ทนดูไม่ไหว เมื่อต้องดูมันโดยลำพัง

B แม้อาหารที่ทานประจำ ฝืนสักคำยังไม่ไหว
ไม่เคยนับว่าคืนที่เท่าไหร่ ที่นอนหลับไป พร้อมกับน้ำตา


H มันเสียการทรงตัว และหัวใจยังไม่ชิน
เรื่องร้ายกลายเป็นเรื่องจริง มันยิ้มไม่ง่ายดั่งใจ
เมื่อเสียใครสักคน ที่เป็นคนที่รักทั้งหัวใจ
แต่เสียแล้วก็เสียไป ฉันคงต้องทนให้ไหว
ใจหนอใจได้แต่ยอมจำนน เป็นคนอกหักทั่วไป


A3 เฝ้าครุ่นคิด ถึงเรื่องซ้ำ ๆ ว่าฉันทำอะไร
และทำไม เรื่องเธอกับฉัน มันดูสั้นเกินไป

A4 ได้แต่ถาม ทั้ง ๆ ที่รู้ ว่ามันไม่ได้อะไร
เมื่อตัวฉัน ก็เท่าที่รู้ คือคนอกหักทั่วไป

B ภาพสะท้อนที่กระจกเงา คือฉันคนเดิมใช่ไหม
แต่สิ่งที่เห็นว่ามันหายไป ก็คือจิตใจ มันไม่มีชิ้นดี


H มันเสียการทรงตัว และหัวใจยังไม่ชิน
เรื่องร้ายกลายเป็นเรื่องจริง มันยิ้มไม่ง่ายดั่งใจ
แค่เสียใครสักคน แต่เป็นคนที่รักทั้งหัวใจ
แต่เสียแล้วก็เสียไป ฉันคงต้องทนให้ไหว
ใจหนอใจได้แต่ยอมจำนน...

H เป็นคนที่เสียการทรงตัว และหัวใจยังไม่ชิน
(กับ)เรื่องร้าย(ที่)กลายเป็นเรื่องจริง ฝืนยิ้มไม่ง่ายดั่งใจ
แค่เสียใครสักคน แต่เป็นคนที่รักทั้งหัวใจ
แต่เสียแล้วก็เสียไป ฉันคงต้องทนให้ไหว
ใจหนอใจได้แต่ยอมจำนน เป็นคนอกหักทั่วไป