เพลงของเธอ ที่กรอกหูทุกวัน
ร้านที่เรา นั่งทานเมื่อก่อน
ทีวีที่เรา แย่งกันดูก่อนนอน
ละครที่เธอนั้นอิน
รถที่เธอฝากแผลให้มัน
ต้นไม้ที่เรานั้นช่วยกันปลูก
ทะเลาะเมื่อไร ไม่ว่าใครถูก
แต่ทุกครั้งต้องยอมแต่เธอ
ผ่านไปแล้ว มันผ่านไปแล้ว
นานมาแล้ว เรื่องราวเหล่านั้น
แต่ทำไมไม่ลืมสักวัน
ยังเหมือนว่าเธออยู่ข้างกาย
ลมผ่านพริ้ว หน้าหนาวมาเยือน
เตือนให้ใจวังเวงชอบกล
เมื่อหนาวทีไร เคยมีเธอทั้งคน
จนวันนี้ไม่มีเธอแล้ว
ผ่านไปแล้ว มันผ่านไปแล้ว
นานมาแล้ว เรื่องราวเหล่านั้น
แต่ทำไมไม่ลืมสักวัน
ยังเหมือนว่าเธออยู่ข้างกาย
นานมาแล้ว เรื่องราวเหล่านั้น
แต่ทำไมไม่ลืมสักวัน
ยังเหมือนว่าเธออยู่ข้างกาย
เพลงของเธอ ที่ฉันรำคาญ
แต่ยังเปิดมัน วนเวียนเรื่อยไป
หนังสือที่เธอ อ่านค้างไว้หน้าใด
ยังเก็บเอาไว้อย่างนั้น
เผื่อเธอจะกลับมาสักวัน
ให้รู้ว่ามันยังเหมือนเดิม...
คิดถึงและอยากวอนขอ...ให้เธอกลับมา