"รอเธอกลับมา".... เพลงน่ารัก...แต่เศร้าจับใจ

เพลงของเธอ ที่กรอกหูทุกวัน

ร้านที่เรา นั่งทานเมื่อก่อน

ทีวีที่เรา แย่งกันดูก่อนนอน

ละครที่เธอนั้นอิน

รถที่เธอฝากแผลให้มัน

ต้นไม้ที่เรานั้นช่วยกันปลูก

ทะเลาะเมื่อไร ไม่ว่าใครถูก

แต่ทุกครั้งต้องยอมแต่เธอ

ผ่านไปแล้ว มันผ่านไปแล้ว

นานมาแล้ว เรื่องราวเหล่านั้น

แต่ทำไมไม่ลืมสักวัน

ยังเหมือนว่าเธออยู่ข้างกาย

ลมผ่านพริ้ว หน้าหนาวมาเยือน

เตือนให้ใจวังเวงชอบกล

เมื่อหนาวทีไร เคยมีเธอทั้งคน

จนวันนี้ไม่มีเธอแล้ว

ผ่านไปแล้ว มันผ่านไปแล้ว
นานมาแล้ว เรื่องราวเหล่านั้น
แต่ทำไมไม่ลืมสักวัน
ยังเหมือนว่าเธออยู่ข้างกาย

เพลงของเธอ ที่ฉันรำคาญ

แต่ยังเปิดมัน วนเวียนเรื่อยไป

หนังสือที่เธอ อ่านค้างไว้หน้าใด

ยังเก็บเอาไว้อย่างนั้น

เผื่อเธอจะกลับมาสักวัน

ให้รู้ว่ามันยังเหมือนเดิม...

คิดถึงและอยากวอนขอ...ให้เธอกลับมา

ความคาดหวัง

สิ่งที่มาพร้อมกับความรัก

ที่ในใจคนเราต้องมี

ห้ามมันไม่ได้สักที

ที่เรียกว่าความคาดหวัง

เป็นตัวการทำคนร้อนรน

หลุดไม่พ้นมันก็ทรมาน

เขาไม่เป็นเหมือนใจต้องการ

จะไปบังคับใจกันได้ไง

เมื่อเราไปรัก ก็หวังให้เขารักตอบ

อะไรที่ชอบ เราก็หวังให้เขาชอบใจ

แต่ความเป็นจริง คำว่ารัก มันเป็นอย่างนั้นไหม

เมื่อมันไม่ได้ดังใจ จะไปโทษใคร ที่ผิดหวัง...

หากเราลองแยกเรื่องความรัก

ออกจากความคาดหวังในใจ

เราคงได้เห็นอะไร

ที่มันเป็นความหมายจริง ๆ

จุดที่คนเริ่มต้นมีรัก

คืออยากทำให้ใครด้วยใจจริง

แต่พอทำไปแล้วบางสิ่ง

ก็ทิ้งจุดประสงค์นั้นหายไป

เมื่อเราไปรัก ก็หวังให้เขารักตอบ
อะไรที่ชอบ เราก็หวังให้เขาชอบใจ
แต่ความเป็นจริง คำว่ารัก มันเป็นอย่างนั้นไหม
เมื่อมันไม่ได้ดังใจ จะไปโทษใคร ที่ผิดหวัง...

น้ำแข็งกับนาฬิกาทราย

A1 เคยคิดเอาไว้
หากเราพยายามเข้าไว้
มันต้องมีวันใด
สิ่งที่หวังก็จะได้มา

แต่ความอดทน
ดั่งขวดทรายเป็นนาฬิกา
เมื่อเม็ดทรายร่วงลา
ก็คือหมดเวลาซักที


B แม้ว่าเราเทรักให้ไป แต่เธอไม่เคยรู้สึก
ก็ได้แต่หวังลึก ๆ ถ้ารักซึมลึก จะกร่อนใจเธอได้


H เฝ้ารอสักวันใจเธอละลาย แต่กลับเป็นฉันที่ใจสลาย
เหมือนนาฬิกาทราย หมดเวลาไม่เหลือเรี่ยวแรง
อดทนรอให้เรารักกัน แต่ใจเธอนั้นเป็นดังน้ำแข็ง
ต่อให้รักให้ลงแรง แต่กำแพงน้ำแข็งก็ไม่ละลาย



A2 เคยหวังเอาไว้
ว่าน้ำแข็งละลายลงสักวัน
จนเวลาพ้นผ่าน
มันก็นานไม่รู้เท่าไหร่
ทรายเม็ดสุดท้าย
มันร่วงหล่นไม่เหลืออะไร
แต่ว่าเราไม่ใช่
คนที่กร่อนใจของเธอ




B แม้ว่าเราเทรักให้ไป แต่เธอไม่เคยรู้สึก
ก็ได้แต่หวังลึก ๆ ถ้ารักซึมลึก จะกร่อนใจเธอได้


H เฝ้ารอสักวันใจเธอละลาย แต่กลับเป็นฉันที่ใจสลาย
เหมือนนาฬิกาทราย หมดเวลาไม่เหลือเรี่ยวแรง
อดทนรอให้เรารักกัน แต่ใจเธอนั้นเป็นดังน้ำแข็ง
ต่อให้รักให้ลงแรง แต่กำแพงน้ำแข็งก็ไม่ละลาย

จนในวันนี้ มันหมดเวลา...

พลาด

A1 ฉันมันผิดเองไม่ควรหลุดคำนั้นเลย
ความผิดฉันเองที่เอ่ยไปในวันนั้น
ฉันกลัวมันไม่เหมือนเดิม
เหมือนเดินคนละเส้นทาง
ถ้าเรานั้นต่าง คิดไม่ตรงกันสักนิดเลย

H เมื่อตัวฉันพลาด ไปบอกรักเธอ
และไม่รู้ว่าเธอนั้นคิดอย่างไร
เพื่อนคนนี้...มันเผลอไปจะเปลี่ยนไปยังไง
เมื่อรู้แค่มันคงไม่เหมือนเดิม

A2 เธอคงแปลกใจ เมื่อได้ยินคำที่เอ่ย
ไม่เป็นอย่างเคยความเป็นฉันในวันนี้
หัวใจฉันมันไหวไป ห้ามใจได้ก็คงดี
แต่ฉันไม่มีวิธีที่จะฝืนใจ

H เมื่อตัวฉันพลาด ไปบอกรักเธอ
และไม่รู้ว่าเธอนั้นคิดอย่างไร
เพื่อนคนนี้...มันเผลอไปจะเปลี่ยนไปยังไง
เมื่อรู้แค่มันคงไม่เหมือนเดิม


เพลงนอยด์ ๆ ของคนที่เพิ่งบอกรักเพื่อน...ว่าคิดเกินเพื่อน

เวลาไม่ช่วยอะไร...เพลงของคนหลอกตัวเอง

http://www.imeem.com/itistist/music/9cbS9t90/tist_mp3/

คนที่เรามองอยู่ เราไม่เคยรู้จัก

ไม่มีเหตุผลต้องเข้าไปทัก

ทำเฉย ๆ ไป ไม่ต้องคิดอะไรมาก

แค่คนหนึ่งคน ที่เราเคยรัก

ก็แค่นั้นเอง ไม่สำคัญเท่าไหร่

แต่ความจริงแล้ว มันตรงข้ามกัน

เมื่อเขาเคยรักเรา แต่เรายังรักเขาอยู่

มันก็รู้ ว่ามันควรจบไป

ไม่ต้องไปแคร์ แม้เพียงจะสนใจ

อย่าให้เขารู้ ว่าเรายังหวั่นไหว

ก็แค่นั้นเอง มันเรื่องธรรมดา

แต่ความจริงแล้วเรากลับทนไม่ไหว

มันทำให้รู้ ว่าเวลามันไม่ช่วยอะไร

นานแค่ไหนมันก็ยังคงเหมือน

เหมือนเดิม

วันนี้ที่เรามาพบกัน

ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่ควรจะลืมได้แล้ว

จบเสียที เป็นอย่างนี้มันมีแต่ทำร้าย

แต่มันก็เหมือนเดิม เวลาไม่เคยช่วยอะไร

ก็แค่นั้นเอง มันก็ง่ายจะตาย
แต่ความจริงแล้วเรากลับทนไม่ไหว

มันทำให้รู้ ว่าเวลามันไม่ช่วยอะไร
นานแค่ไหนมันก็ยังคงเหมือน
เหมือนเดิม
วันนี้ที่เรามาพบกัน
ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่ควรจะลืมได้แล้ว
จบเสียที เป็นอย่างนี้มันมีแต่ทำร้าย
แต่มันก็เหมือนเดิม เวลาไม่เคยช่วยอะไร

คนเพียงคนเดียว

คนเพียงคนเดียว ที่ทำใจฉันเต้นรัว
จนมันลืมตัว ไม่รู้คืนรู้วัน
แค่สบตาไกลๆ ก็ใจสั่น
แค่แอบมองไกล ๆ ก็ไหวหวั่น
ทั้งที่ไม่เป็นกับใคร

ใจเพียงดวงเดียว
แต่คุมมันไม่ได้
คอยจะลอยไป หาใครสักคน
เก็บมานาน จวนจะล้น จนมันเอ่อ
ซึ่งตัวการทั้งหมดนั้น ก็คือเธอ
แค่เพียงเธอผู้เดียว

หากเด็ดดอกไม้ อาจทำให้สั่นหวั่นไหวไปทั้งดาว
เธอรู้หรือเปล่า ตอนนี้ฉันสั่นสะท้านไปทั้งใจ
แค่ปลายหางตาของเธอที่เธอปรายมาฉันจำไว้
มันคือเหตุผลที่แสนยิ่งใหญ่
คือความหมายที่ฉันมีไว้ให้เธอคนเดียว


วันเพียงวันเดียว ที่เราไม่ได้เจอ
ใจมันละเมอ เพ้อไปทั้งวัน
ซึ่งเธอเองไม่เคยรู้ ที่พ้นผ่าน
มีแต่เราที่รับรู้ ความลับนั่น
วันนี้ต้องการบอกเธอ


หากเด็ดดอกไม้ อาจทำให้สั่นหวั่นไหวไปทั้งดาว
เธอรู้หรือเปล่า ตอนนี้ฉันสั่นสะท้านไปทั้งใจ
แค่ปลายหางตาของเธอที่เธอปรายมาฉันจำไว้
มันคือเหตุผลที่แสนยิ่งใหญ่
คือความหมายที่ฉันมีไว้ให้เธอคนเดียว

ต้องมนต์

A1 แค่เพียง เธอหันมา สบตาสักครั้งหนึ่ง
ฉันถึง ตกในภวังค์ เธอทำเอาหวั่นไหว

โอ้ใจเอยไม่เคยใจอ่อน
ต้องเดือดร้อนหาทางไม่เจอ
ตกเป็นรองหัวใจของเธอ ง่ายดาย

A2 แค่เพียง เธอพูดจา เอ่ยมาสักคำหนึ่ง
ฉันลืม โลกทั้งใบ ใจเอาแต่พร่ำเพ้อ

ตื่นขึ้นมาแม้เจอผู้คน
จนหลับตาเมื่อยามค่ำลง
แต่ในใจฉันเห็นยังคง เป็นภาพเธอ

H ไม่รู้.ต้องมนต์.อะไร เหตุใด.ใจสั่น.สะท้าน
เวลาเหมือนมันหยุดเดิน เพียงแค่เธอเดินผ่าน
เธอทำให้คนอ้างว้าง เจือจางคำสาปให้หายไป...

A3 แม้เพียง หากขอพร อ้อนวอนให้ได้จริง
ทุกสิ่ง จะยอมทิ้งไป หากเธอจะมีฉัน

อาจมีใครว่าฉันตาบอด
แต่ถ้าเราคู่กันตลอด
เป็นอย่างนั้นฉันยอมตาบอด นิรันตร์


H ไม่รู้.ต้องมนต์.อะไร เหตุใด.ใจสั่น.สะท้าน
เวลาเหมือนมันหยุดเดิน เพียงแค่เธอเดินผ่าน
เธอทำให้คนอ้างว้าง เจือจางคำสาปให้หายไป...

ไม่รู้.ต้องมนต์.อะไร เหตุใด.ใจสั่น.สะท้าน
โลกทั้งใบสวยงามกว่าเดิม เพียงแค่เธอเดินผ่าน
เธอทำให้คนอ้างว้าง มีรักสะกดไปทั้งใจ...

20/07/08

อยากหายตัว

A1 ใจนึงก็อยากให้เธอได้ฟัง แต่อีกใจก็ยัง ไม่มั่นใจ

เมื่อเรามีคำว่าเพื่อนขีดไว้ เป็นดังกำแพง

A2 อยากข้ามเขตที่เรานั้นเป็น อยากจะทำลายเส้น ที่มันแบ่ง

แต่เจอเธอเมื่อไรเรี่ยวแรว และความกล้ามันหาไม่เจอ

B จนวันนึงที่เธอเอะใจ ว่าคิดยังไงกับเธอ

ทั้งที่เตือนตัวเองไม่ฟัง อย่าเผลอ แล้วฉันควรบอกเธอยังไง

H อยากจะหายตัวไปเลย ไม่อยากความในใจ

ไม่อยากให้เธอได้ยินอะไร ที่อยู่ข้างใน ส่วนลึก

อยากจะหนีคนบางคน เพราะกลัวจะล้นความรู้สึก

ต้องซ่อนเอาไว้ที่คิด ที่นึก รู้สึกได้เพียง...ผู้เดียว

A3 ทั้งที่อยากตะโกนให้ดัง อยากให้เธอได้ฟัง ความในใจ

แต่ถ้าคำว่าเพื่อนกันมันโดนทำลาย อาจไม่เหลือเยื่อใยกันเลย

B จนวันนึงที่เธอเอะใจ ว่าคิดยังไงกับเธอ
ทั้งที่เตือนตัวเองไม่ฟัง อย่าเผลอ แล้วฉันควรบอกเธอยังไง

H อยากจะหายตัวไปเลย ไม่อยากความในใจ
ไม่อยากให้เธอได้ยินอะไร ที่อยู่ข้างใน ส่วนลึก
อยากจะหนีคนบางคน เพราะกลัวจะล้นความรู้สึก
ต้องซ่อนเอาไว้ที่คิด ที่นึก รู้สึกได้เพียง...ผู้เดียว

รากหญ้าอาวร

เข้ามาเมืองหลวง พกดวงใจเต็มกระเป๋า
บ่ย่านว่างานหนักเบา เฮาคึดว่าเฮาอยู่ได้สบาย

งานหนักเหลือแสน แทบสิ้นแฮง กัดฟันทนไหว
พักผ่อนฟื้นแฮงต่อไป แต่หมดแฮงใจสิบ่ได้คืน

เมื่อเฮามีภาระหน้าที่ ผจญลำเค็ญทวี
สิต้องได้ดี เฮาจำต้องฝืนอยู่เมืองกรุงดูศิวิไวซ์เหนือผู้อื่น
แต่ใครรู้ความข้องขืน ที่ยิ้มระรื่นแต่ใจละลาย

เป็นเพียงรากหญ้า ต่อให้แซกซอนปูนเท่าไร
ไม่มีวันได้อาศัย อยากกลับไปไซซอนดินอย่างเดิม

อยู่ในเมืองหลวง ยิ่งนานดวงใจยิ่งล้า
แต่ก่อนเคยสู้ยิบตา แต่อยู่ต่อมาอยากยอมยกธง

อาจเจอแสงสี ของดี ๆ ให้เฮาลุ่มหลง
แต่ต่อให้หลงป่าดง ยังอันตรายน้อยกว่าป่าเมือง



เมื่อเฮามีภาระหน้าที่ ผจญลำเค็ญทวี
สิต้องได้ดี เฮาจำต้องฝืนอยู่เมืองกรุงดูศิวิไวซ์เหนือผู้อื่น
แต่ใครรู้ความข้องขืน ที่ยิ้มระรื่นแต่ใจละลาย

เป็นเพียงรากหญ้า ต่อให้แซกซอนปูนเท่าไร
ไม่มีวันได้อาศัย อยากกลับไปไซซอนดินอย่างเดิม


เป็นเพียงรากหญ้า ต่อให้แซกซอนปูนเท่าไร
ไม่มีวันได้อาศัย
อยากกลับไปไซซอนดินถิ่นที่จากมา...

เป็นเพลงลูกทุ่งเพลงแรกที่พยายามแต่ง นึกถึงอารมณ์คนจากตจว.ที่เข้ามาผจญความวุ่นวายในกรุงเทพ เพื่อชีวิตที่ดีกว่า

แต่ยิ่งอยู่ ก็ยิ่งรู้ตัวเองว่าพยายามเท่าไรก็ไม่มีความสุข แม้งานหนักเท่าไรก็ทนไหว

แต่กำลังใจเมื่อมันหมด ไม่มีที่ให้เติมได้ เป็นอารมณ์ตัดพ้อห่อเหี่ยวกับชีวิตบัดซบในเมืองหลวง

my BD's 07/06/08 Sode Samo

ถ้าเธอไม่เดินผ่านมา

ถ้าเธอไม่เดินผ่านมา ถ้าเราไม่ทันสบตา
ถ้าเธอเดินช้า หรือฉันเดินเราสักก้าว
โลกใบนี้ที่ฉัน ก็คงดูเงียบเหงา
ถ้าวันนั้นเราไม่เจอะกัน


ถ้าเธอไม่มาเอะใจ ถ้าฉันไม่มองจ้องไป
การเคลื่อนไหวหัวใจคงเต้นเท่ากัน
อาจดูเหมือนพรหมลิขิต ที่ขีดเอาไว้ทุกเรื่องราว
หรือเราเพียงบังเอิญ ก็ตามที


อยากขอบคุณ ไม่ว่าอะไรก็ตาม
ที่มันทำให้เธอกับฉันได้พบกัน
อาจเป็นโชคชะตา หรือว่าบังเอิญเท่านั้น
มันไม่ใช่เรื่องสำคัญ
เท่าวันนี้ที่ฉันมีเธอเต็มหัวใจ


ชีวิตช่างดูยากเย็น ที่มันไม่เคยชัดเจน
เมื่อคนที่เห็น หลายครั้งไม่เป็นคนที่ใช่
แต่เมื่อฉันได้พบเธอ ก็ดูเหมือนง่ายดาย
สิ้นสุดการรอใคร เสียที


ลมที่โชยผ่านมา หรือฝนร่วงลงจากฟ้า
อาจจะหาที่ไปที่มามันได้
เรื่องดินฟ้าและอากาศ อาจมีคำอธิบาย
แต่มันไม่อาจใช้กับใจคน


อยากขอบคุณ ไม่ว่าอะไรก็ตาม
ที่มันทำให้เธอกับฉันได้พบกัน
อาจเป็นโชคชะตา หรือว่าบังเอิญเท่านั้น
มันไม่ใช่เรื่องสำคัญ
เท่าวันนี้ที่ฉันมีเธอเต็มหัวใจ

Ern's Bliss Day : 11.05.08 LandMark

ผมคิดถึงคุณ

ผมคิดถึงคุณทุกวัน แม้ไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน และจะรอคุณคนเดียว แม้ว่าวันเวลาจะผ่านพ้นไป
อาจเป็นคนที่ลืมไม่เก่ง ที่ผมทำเป็นก็คือจำไว้
ใครจะมองว่าผมงมงาย

ไม่เป็นไรแค่คุณเข้าใจก็พอ

รู้ว่ามันไม่ค่อยฉลาด ที่ไม่อาจตัดใจอย่างนี้
ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ดี ที่ทำอาจไม่ได้อะไร

เคยถามตัวเองเหมือนกัน ว่ายังรอต่อไปทำไม
แต่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะว่ามันไม่เคยจะเป็นกับใคร

ผมคิดถึงคุณทุกวัน แม้ไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน และจะรอคุณคนเดียว แม้ว่าวันเวลาจะผ่านพ้นไปอาจเป็นคนที่ลืมไม่เก่ง ที่ผมทำเป็นก็คือจำไว้ใครจะมองว่าผมงมงาย

ไม่เป็นไรแค่คุณเข้าใจก็พอ


ใครจะมองว่าผมประหลาด ที่ไม่อาจลืมคุณสักที
หวังลม ๆ แล้ง ๆ สิ้นดี เหมือนไม่มีวันได้อะไร


เคยถามตัวเองเหมือนกัน ว่ายังรอต่อไปทำไม
แต่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะว่ามันไม่เคยจะเป็นกับใคร

ผมคิดถึงคุณทุกวัน แม้ไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน และจะรอคุณคนเดียว แม้ว่าวันเวลาจะผ่านพ้นไปอาจเป็นคนที่ลืมไม่เก่ง ที่ผมทำเป็นก็คือจำไว้ใครจะมองว่าผมงมงาย

ไม่เป็นไรแค่คุณเข้าใจก็พอ

โชคดี

โชคดีที่เกิด ได้ชื่อว่าเป็นคน
ถึงแม้ไม่ร่ำรวย แต่เราไม่เคยจนน้ำใจ
แม้ใครเดือดร้อน เราก็พร้อมจะช่วยเหลือ
ไม่จำเป็นต้องมี เงื่อนไขใด
ก็เป็นคนเหมือนกัน
เธอกับฉันไม่เห็นต่างตรงไหน

โชคดีที่สุด ที่ได้เป็นคนไทย
ถึงแม้ไม่ยิ่งใหญ่ แต่เราก็ภูมิใจในบ้านของเรา
รักความสุขสันต์ พึ่งพากันใจสดใส
แม้ภัยมาก็สู้ สุดหัวใจ
ไม่เคยจะนึกหวั่น
แค่เรานั้นสามัคคีกันไว้

ก่อนถาม ว่าได้อะไร ที่ได้เป็นคนไทย ชีวิตหนึ่ง
ตอบได้ไหม เราให้อะไรคืน ตอบแทนคุณแห่งผืน แผ่นดินที่เราเกิดมา

โชคดีมีบุญ ขอบคุณประเทศไทย
ให้เราได้โตใหญ่ ไทยเราเป็นไทมาช้านาน
พวกเรามีในหลวง ทรงเป็นดวงตะวันฉาน
ส่องนำใจคนไทยสุขสำราญ
ทรงเตือนเราให้ตั้งมั่น
ว่าชีวิต นั้นควรอยู่บนทางสายกลาง

ก่อนถาม ว่าได้อะไร ที่ได้เป็นคนไทย ชีวิตหนึ่ง
ตอบได้ไหม เราให้อะไรคืน ตอบแทนคุณแห่งผืน แผ่นดินที่เราเกิดมา

รอ

ฉันได้แต่หา แต่ว่าหามันก็หาไม่เจอ
ฉันได้แต่เพ้อ อยากเจอเธอแต่ไม่รู้อยู่หนใด
ฉันกลับมาคิด ว่าชีวิตจะมีใครบ้างไหม
และฉัน เพิ่งเข้าใจ ว่าไม่มีใครเลยสักคน

ฉันตั้งคำถาม นานมาแล้วยังไม่เห็นกระจ่าง
ฉันยังอ้างว้าง อยู่บนทางที่มันร้างและมืดมน
ฉันเคยคาดหวัง สักนาทีคงจะมีสักหน
แต่มันก็มืดมน ไม่พบใครสักคนสักครั้ง

คน ที่เฝ้ารอ จะต้องรอไปอีกนานแค่ไหน
อาจเคย ทำความเข้าใจ ว่ามันไม่ง่ายที่จะเจอคนนั้น
แต่ในชีวิตจริง คนที่โดนความเหงากร่อนใจทุกวัน
แค่นาทีเดียวมันช่างทรมาน เหมือนนานชั่วกาล โดยไม่มีใครข้างกัน

เริ่มงานใหม่ หัวใจฟ้านซุ่ง

Available 17 March 2008
Only at Ramkamhaeng 12 BKK

Got Paranoid already !

Fucked up my Life .


Fight as I can stand :)

HBD Out Egg @ Brick Bar

เธอยังงดงามอยู่ในใจฉัน

เมื่อเวลายังคงหมุนเวียน ใจคนก็ย่อมเปลี่ยนไป
ดังสายน้ำที่มันไหลไปไม่หวนกลับมา
ต่างเคยรักและเคยเข้าใจ ก็อาจมีวันใดร้างรา
อยู่ที่เราจะยังรักษาเวลาดี ๆ ได้ไหม

ตั้งแต่วันที่เราแยกกัน ในบางครั้งก็มีหวั่นไหว
ดั่งต้นไม้ที่มันเฉาใกล้ตาย ต้องการแค่สายฝนพรำ
ยังคงมีตะกอนลึกในใจ ฝังไว้ให้เราจดจำ
และมันยังตราตรึงในความทรงจำ
ทุกครั้งฉันยังคิดถึง

แค่อยากกลับมา มาหากัน คนที่ฉันได้เคยอยู่เคียง
แต่ในวันนี้เป็นแค่เพียงอดีตที่ล่วงเลยไป
แค่อยากกลับมา มาหาเธอ อยากจะเจอคนเคยรู้ใจ
ยังอยากเห็นความเป็นไป เธอยังสบายดีไหม หรือคิดถึงเหมือนกัน

ตั้งแต่วันที่เรานั้นไกลห่าง หนทางก็ดูสับสน
ดั่งหมอกหนาที่พาใจเราวกวน ปะปนด้วยเรื่องร้ายแรง
ต้องประคองจิตใจให้คงอยู่ สิ่งที่รู้คือต้องเข้มแข็ง
แค่ได้คิดถึงเธอก็พอมีแรง เข้มแข็งในวันที่ท้อ

แค่อยากกลับมา มาหากัน คนที่ฉันได้เคยอยู่เคียง

แต่ในวันนี้เป็นแค่เพียงอดีตที่ล่วงเลยไป

แค่อยากกลับมา มาหาเธอ อยากจะเจอคนเคยรู้ใจ

ยังอยากเห็นความเป็นไป เธอยังสบายดีไหม หรือคิดถึงเหมือนกัน

แค่อยากขอบคุณ วันที่ผ่าน คืนเหล่านั้นที่เคยข้างเคียง
แม้ในวันนี้ เหลือแค่เพียง อดีตกับความทรงจำ
แค่อยากขอบคุณ ในทุกสิ่ง ด้วยใจจริงที่เธอได้ทำ
ไม่เรียกร้อง ไม่ทวงถาม แค่อยากให้รู้เธอยังงดงามอยู่ในใจฉัน

ก่อนที่จะรักคนอื่น

ก่อนที่จะรักคนอื่น เราลืมอะไรหรือเปล่า

ก่อนจะมีใครเขา เข้ามาอยู่ในหัวใจ

คิดแล้วว่าเขาดี รักแล้วก็ทุ่มไป

แต่ทำไม ต้องเจ็บกลับมาทุกที

ก่อนที่จะรักคนอื่น เราลืมอะไรหรือเปล่า

ว่ามันเป็นเพียงความเหงา ที่ทำให้เราหลงไป

เมื่อเขาไม่รักเรา ก็เศร้าก็ฟูมฟาย

คอยย้ำตัวเองต่อไป ว่าเรามันไม่ดี

สิ่งสุดท้าย...เพิ่งรู้เพิ่งมามองเห็น

แต่มันเป็น สิ่งแรกที่เราต้องทำ

ก่อนจะรัก...รักใครให้ใจเจ็บช้ำ

ตอบคำถาม..ว่ารักตัวเองดีพอหรือยัง

ก่อนที่จะรักคนอื่น เราลืมตัวเองหรือเปล่า

ทำตัวเองให้เหงา หมองเศร้าในความอ้างว้าง

เมื่อเสียบางคนไป ใช่มันจะเป็นทุกอย่าง

กลับมารักตัวเองซะบ้าง ก็คงเพียงพอ...

สิ่งสุดท้าย...เพิ่งรู้เพิ่งมามองเห็น
แต่มันเป็น สิ่งแรกที่เราต้องทำ
ก่อนจะรัก...รักใครให้ใจเจ็บช้ำ
ตอบคำถาม..ว่ารักตัวเองดีพอหรือยัง

ตอบคำถาม...ว่ารักตัวเองมากพอหรือยัง

16 กันยายน 2550

คนเดียว (Bossanova)

A1 ตื่นเช้า ลืมตาขึ้นมา โลกนี้ก็ยังเหมือนเดิมอยู่

มีเสียง นกร้องให้ฟัง มีดวงตะวันส่องแสงยามเช้าตรู่

B ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป แค่เราแปลกไป

แต่เราต้องเดินต่อไป รู้สึกอย่างไร จำไว้ เรายังอยู่...

H ก็มี แค่คนเดียว จะทำอะไรยังไงก็คนเดียว

ไม่ว่าจะกินจะเดินจะนอน จะมาจะไปไม่มีคนไหน มาข้องเกี่ยว

เกิดมาก็เกิดคนเดียว อยู่มาก็อยู่คนเดียว จริง ๆ

A2 ดึกแล้ว ก็ควรเข้านอน ปิดไฟกอดหมอนแล้วนอนหลับ

อย่าคิด ให้มันวุ่นวาย เปิดใจตัวเองแล้วยอมรับ

B ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป แค่เราแปลกไป
แต่เราต้องเดินต่อไป รู้สึกอย่างไร จำไว้ เรายังอยู่...

H ก็มี แค่คนเดียว จะทำอะไรยังไงก็คนเดียว
ไม่ว่าจะกินจะเดินจะนอน จะมาจะไปไม่มีคนไหน มาข้องเกี่ยว
เกิดมาก็เกิดคนเดียว อยู่มาก็อยู่คนเดียว จริง ๆ

ในวันวาเลนไทน์ที่ใกล้เข้ามานี้
หลายคนบ่น ไม่อยากให้มาถึง
บางคนบอกอากskipวันนั้นไปซะ
อยู่คนเดียว มันก็ไม่เห็นเป็นอะไร
ในเมื่อเราทุกคนก็มีแค่ตัวคนเดียวมาตั้งแต่เกิด
แม้จะเป็นแฝดสยามใข่ใบเดียว ก็ยังมีชีวิตของแต่ละคน..คนเดียว

เปลี่ยน

A1 ก็เป็นคนธรรมดามันก็ใช้ชีวิตไปวัน ๆ
ตื่นขึ้นมาก็ไปทำงาน ออกจากบ้านด้วยความจำเจ
แต่พอมีเธอเดินเข้ามา ไม่รู้ลมอะไรพัดเพ
แต่มันแรงจนทำให้ใจซวนเซ หันเหไปทิศทางเธอ

H แปลกใจ...มันไม่รู้ทำไม ใจที่เคยเฉย ๆ
มาวันนี้มันเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมเลย
จากที่ใจมันเคยด้านชา แต่พอวันที่เธอเข้ามา
อะไรที่เคยเบื่อ มันก็ดูสดใส
นี่หรือที่เขาว่าใจมันมีความรัก

A2 จากวันคืนที่ธรรมดา ที่ผ่านพ้นด้วยความเดียวดาย
กลายเป็นวันที่มีความหมาย ในทุกวินาทีที่พบเธอ

H

Chorus มันมีความรัก มันงดงาม
เหมือนว่าฉันได้ใช้โมงยามข้างเธอ ดั่งต้องมนต์
แม้พรุ่งนี้จะดีจะร้าย หนาวกายหรือร้อนรน
ฉันก็คิดว่ามันก็คุ้มที่มีเธอให้รัก อยู่ทั้งคน...

ต้อนรับเดือนกุมภาพันธ์

แด่ทุกความรักที่เปลี่ยนโลก

กันยา 50

ห้องเก่า

ประตูยังเปิด ที่ริมระเบียง ได้ยินเสียง นกที่ร้องขับขาน
นาฬิกาเรือนเก่า ก็ยังเดินไปทุกวัน สิ่งเหล่านั้นมันยังคงเหมือนเดิม

หนังสือที่อ่าน ยังค้างหน้าเก่า รูปของเรา ก็ยังติดบนผนัง
โต๊ะเก้าอี้ที่จัด ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง
แต่คนนั่งนั้นมันมีไม่เท่าเดิม

เมื่อสิ่งที่เคยคุ้นตา กลับมองหาสิ่งที่คุ้นใจ ไม่เจอ
เหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ขาดเธอ
ยังเจ็บเสมอทุกวันที่เธอ ห่างร้างไป

ในห้อง ๆ เก่า มีความเดียวดาย กับลมหายใจที่สุดเหงา
และแม้ทุกอย่างนั้นยังวางไว้ที่เก่า

ต่างกันตรงที่ฉันเหงาเพียงลำพัง


เมื่อสิ่งที่เคยคุ้นตา กลับมองหาสิ่งที่คุ้นใจ ไม่เจอ

เหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ขาดเธอ

ยังเจ็บเสมอทุกวันที่เธอ ห่างร้างไป

แม้แสงจะส่อง ให้เราแสบตา แค่หลับตา เพียงไม่นานก็หายดี

แต่ใจของคน แสบไม่หายสักที จะกี่เดือนหรือกี่ปีก็ต้องทน
จะวันนี้ หรือพรุ่งนี้ก็ต้องทน

...

สิงหาคม 2550

ห้องเก่า

A1 ประตูยังเปิด ที่ริมระเบียง ได้ยินเสียง นกที่ร้องขับขาน

นาฬิกาเรือนเก่า ก็ยังเดินไปทุกวัน สิ่งเหล่านั้นมันยังคงเหมือนเดิม

A2 หนังสือที่อ่าน ยังค้างหน้าเก่า รูปของเรา ก็ยังติดบนผนัง

โต๊ะเก้าอี้ที่จัด ยังเหมือนเดิมทุกอย่างแต่คนนั่งนั้นมันมีไม่เท่าเดิม

H เมื่อสิ่งที่เคยคุ้นตา กลับมองหาสิ่งที่คุ้นใจ ไม่เจอ

เหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ขาดเธอยังเจ็บเสมอทุกวันที่เธอจากฉันไป

A3 ในห้อง ๆ เก่า มีความเดียวดาย กับลมหายใจที่สุดเหงา

และแม้ทุกอย่างนั้นยังวางไว้ที่เก่า
ต่างกันตรงที่ฉันเหงาเพียงลำพัง

H เมื่อสิ่งที่เคยคุ้นตา กลับมองหาสิ่งที่คุ้นใจ ไม่เจอ
เหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ขาดเธอ
ยังเจ็บเสมอทุกวันที่เธอจากฉันไป

(A4 แม้แสงจะส่อง ให้เราแสบตา แค่หลับตา เพียงไม่นานก็หายดี
แต่ใจของคน แสบไม่หายสักที จะกี่เดือนหรือกี่ปีก็ต้องทนจะวันนี้ หรือพรุ่งนี้ก็ต้องทน)

เชื่อเถอะ

เมื่อดวงตะวันยังทอแสง ส่องลงมา
ให้เราได้มองไปบนฟ้า ที่กว้างไกล
อาจมีเมฆดำเข้ามา ฟ้าก็มืดไป
ก็อาจเป็นบางวันที่ฟ้า ต้องหวั่นไหว

แต่จงเชื่อเถอะ...ไม่นานดวงตะวันก็จะมี เช้าวันใหม่
เมฆฝนที่พัดกระหน่ำ อาจทำให้ใจเปียกปอน
แต่สิ่งเป็นความแน่นอน เชื่อเถอะว่าไม่เป็นไร

ก็เป็นอย่างนี้แหล่ะชีวิต ผิดแปลกตรงไหน
ย่อมมีเวลาที่ดีและร้าย เป็นธรรมดา
อาจมีบ้างที่ล้มลง ก็แค่ลุกขึ้นมา
แต่อย่ายอมหมดศรัทธา เชื่อในตัวเอง

แต่จงเชื่อเถอะ...ไม่นานดวงตะวันก็จะมี เช้าวันใหม่
เมฆฝนที่พัดกระหน่ำ อาจทำให้ใจเปียกปอน
แต่สิ่งเป็นความแน่นอน เชื่อเถอะว่าไม่เป็นไร

เชื่อเถอะ... เมื่อเวลาต้องเผชิญ เรื่องร้ายแรง ท้อในใจ
แต่อย่าคิดว่าเราหมดหวัง แค่สักครั้งที่พักเก็บแรง
จนเราพร้อมและมีเรี่ยวแรง จนแกร่งก็สู้มันไป

สิ่งที่เป็นความแน่นอน
เราต้องผ่านพ้นมันไป...

2546

หมายเหตุ เพลงนี้แต่งเมื่อได้ฟังเพลง คืนอันเป็นนิรันดร์ตอนอยู่ปีหนึ่ง หลังจากพบว่าเพลงนี้มันศักดิ์สิทธิ์ เพราะเค้าแต่งยาก...(แล้วไงวะ?) ก็เลยอยากแต่งเพลงรุ่งเช้ามั่ง เป็นภาคต่อของคืนอันเป็นนิรันดร์....ทว่า ก็ได้แค่นี้แหล่ะคร้าบ ท่านผู้ฟัง

โอ้รัก

มันดลบันดาล ให้ใครยิ้มได้

มันทรมาน ทำคนร้องไห้

มันปวดมันร้าว สุขซึ้งข้างใน

มันขื่นมันขม รื่นรมย์เหลือใจ

มันน่าหัวเราะ พอ ๆ กับน้ำตาไหล

มันเป็นอย่างไร มันเป็นอย่างไร

เมื่อเราขาดมัน เราอยู่ไม่ได้

เมื่อมันเข้ามา ก็ทนไม่ได้

มันเปลี่ยนชีวิต ให้พลิกผันไป

มันเปลี่ยนโลกนี้ ให้มันดีร้าย

เป็นปริศนา ให้เราค้นหา..กันไป

มันคืออะไร มันคืออะไร

โอ้รัก...ต่อลมหายใจ

โอ้รัก...หยุดลมหายใจ

โอ้รัก...มันคืออะไร

โอ้รัก...ต้องทำอย่างไร

โอ้รัก...ต่อลมหายใจ
โอ้รัก...หยุดลมหายใจ
โอ้รัก...มันคืออะไร
โอ้รัก...ต้องทำอย่างไร

รัก...ฉันไม่เข้าใจ

13 ม.ค. 51

นอนไม่ยอมหลับ หรือ หลับไม่ยอมตื่น

ไม่อยากตื่นนอน

ทุก ๆ ครั้ง ที่เราหลับตา ก็เจอหน้าเธออยู่อย่างนี้
และทุกครั้ง ที่นอนกอดหมอน เราก็นอนฝันดี

เพราะที่ฝัน มันมีแต่เธอ ได้เจอพูดคุยแค่เราสอง
แล้วทุกเช้า เมื่อเราตื่นนอน ก็พบว่ามันไม่มี

เป็นแค่ฝันมันเพียงแค่ฝันไป ไม่มีวันจะกลายเป็นจริง
ตื่นจากฝันก็จบ หายไปทุกสิ่ง ที่เหลือก็เพียงความเหงา
เมื่อทุกเช้า...ลืมตาขึ้นมา ไม่เจอ ไม่มีเธอแล้ว
ยิ่งเราฝัน ยิ่งทรมาน เมื่อรู้ ว่าเธอไปแล้ว ไม่อยากตื่นนอน

ยิ่งเราฝัน ฝันดีเราไร ตื่นมาก็เจ็บเท่านัั้้น
อยากหยุดฝัน อยากหยุดเวลา ถ้ามันทำให้เราพบกัน

แต่ชีวิต มันคือเรื่องจริง มันยังคงเป็นอย่างนั้น
เมื่อทุกเช้า ช่างทรมาน อยู่ไปแค่เพียงพ้นวัน

เป็นแค่ฝันมันเพียงแค่ฝันไป ไม่มีวันจะกลายเป็นจริง
ตื่นจากฝันก็จบ หายไปทุกสิ่ง ที่เหลือก็เพียงความเหงา
เมื่อทุกเช้า...ลืมตาขึ้นมา ไม่เจอ ไม่มีเธอแล้ว
ยิ่งเราฝัน ยิ่งทรมาน เมื่อรู้ ว่าเธอไปแล้ว ไม่อยากตื่นนอน

ที่ผ่านมันไปทุกคืน

ที่ผ่านมันไปทุกคืน ฉันยังคงตื่นข่มตาไม่ไหว
มองเห็นแสงพระจันทร์ ทาบทากิ่งไม้ น้ำค้างร่วงไหลลงดิน

ทนอบู่กับความเหงาใจ ที่มาทักทายให้ได้ยิน
รู้จักกับมัน จนฉันชาชิน อยากจะบินหนีมันเหลือเกิน

แต่ไม่รู้...จะหนีไปยังไง ความเหงาก็ตามไปอยู่ดี
ก็ไม่รู้ มีวิธีใด ๆ ไม่อยากนอนกอดมันอีกแล้ว

ทุกคืนที่ผ่าน เนิ่นนานเหลือเกิน หลับตาข่มตาเอาไว้
แต่ทุกทีก็กลับไม่เคยทำได้ เมื่อสุดท้ายก็ยังคงคิด...
ถึงใครบางคนที่ไม่รู้อยู่ไหน และไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ใจโหยหา...hmmm
ได้แต่หวังให้เขาเข้ามาปัดเป่าความเหงา...

ที่ผ่านมันไปทุกคืน ฉันยังคงตื่นลืมตาอย่างนี้
เมื่อไรดวงตะวัน จะฉายแสงสักที ให้พ้นกลางคืนนี้ไป


แต่ไม่รู้...จะหนีไปยังไง ความเหงาก็ตามไปอยู่ดี
ก็ไม่รู้ มีวิธีใด ๆ ไม่อยากนอนกอดมันอีกแล้ว

ทุกคืนที่ผ่าน เนิ่นนานเหลือเกิน หลับตาข่มตาเอาไว้
แต่ทุกทีก็กลับไม่เคยทำได้ เมื่อสุดท้ายก็ยังคงคิด...
ถึงใครบางคนที่ไม่รู้อยู่ไหน และไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ใจโหยหา...hmmm
ได้แต่หวังให้เขาเข้ามาปัดเป่าความเหงา...

แบบไหนที่ีทรมานกว่ากัน

มันเป็นอย่างนั้นของมันเอง

A1 เหม่อมองท้องฟ้า วันนั้นฟ้าดูสดใส
มองดูต้นไม้ ใบไม้ก็เต็มกิ่งก้านใบ
มันเป็นวันที่แสนเป็นสุข มองดูในทุกสิ่ง
อะไร ๆ รอบตัวก็มีแต่ความสวยงาม

A2 แต่ฟ้าวันนี้ ทำไมมันดูหมองหม่น
มองดูต้นไม้ ใบไม้ร่วงหล่น ไม่เหลือสักใบ
มันเป็นวันที่แสนเปล่าเปลี่ยว มีความเหงาและเดียวดาย
อะไร ๆ รอบกายก็มีแต่ความมืดมัว

H1 ทำไมฟ้าสวยงามดูดี วันนี้มันกลับมัวหมอง
ยิ่งได้มอง หัวใจก็พลันสั่นเครือ
ต้นไม้ที่เคยชุ่มเขียวเต็มใบ ไม่มีสักที่เหลือ
เหลือเพียงแต่ความแห้งแล้ง ที่มองแล้วแสนอ้างว้าง
เพราะอะไรท้องฟ้าต้นไม้ ถึงได้ดู เปลี่ยนไป อย่างนั้น

A3 ก็เป็นท้องฟ้า ฟ้าก็ยังฟ้าเดิม
และเป็นต้นไม้ ต้นไม้ก็ยังเป็นต้นเดิม
เพียงแต่ลมฝนโปรยกระหน่ำ ทำให้เมฆหมดขาว
และเป็นไปตามฤดูที่ทำ ใบไม้ให้ตกร่วงกราว

H2 มันก็เป็นเช่นนั้นของมัน ไม่มีอะไรยืนยาว

คงแต่เพียงเรื่องราวให้เราได้จดจำ

มันก็เป็นเช่นนั้นของมัน ไม่มีอะไรฉุดรั้ง

ประสาอะไรใจคนบาง ๆ มันไม่เคยจะปล่อยจะวาง

14 Dec 2546

Pai Pai

23 - 29 Dec 2008