Saturday, May 9, 2009

จบแบบร้าย ๆ

A1 ไม่จำเป็นต้องพูด เพราะฉันไม่ต้องการฟัง
ไม่ต้องทวนความหลัง เพราะรังแต่เสียเวลา
ไม่ต้องขอคืนดี จบแบบนี้ก็ดีแล้วนี่นา
จบ ๆ ไปซะ จะมัวรักษาน้ำใจทำไม

A2 บอกตรง ๆ ฉันเกลียด พูดได้เลยว่าโกรธ
มันถึงคราวต้องลบ รีบจบปัญหาไว ๆ
เลิกกันไปซะที อยู่อย่างนี้ไม่ได้อะไร
เจ็บคงไม่ตาย อยู่หรือไปคงไม่ต่างกัน

H จากกันด้วยดีคงไม่จำเป็น เมื่อสิ่งที่เห็นและเป็นกันอยู่
เธอกับฉัน มันก็รู้ ว่าเราไม่ควรคู่กัน
จบแบบร้าย ๆ จะดีกว่าไหม ขาดกันไปเลยความสัมพันธ์
จำเอาไว้ เธอกับฉัน เราไม่รู้จักกันตั้งแต่นี้ไป...

A3 ทนทำไมให้เหนื่อย ฟุ่มเฟือยน้ำตาเปล่า ๆ
อยู่คนเดียวอาจเหงา แต่มันก็ไม่ช้ำใจ
คงไม่มีใครต้องการ ให้รักเจือจางจบสิ้นไป
แต่ทนไม่ไหว จากนี้ไปอย่ามองหน้ากัน

H จากกันด้วยดีคงไม่จำเป็น เมื่อสิ่งที่เห็นและเป็นกันอยู่
เธอกับฉัน มันก็รู้ ว่าเราไม่ควรคู่กัน
จบแบบร้าย ๆ จะดีกว่าไหม ขาดกันไปเลยความสัมพันธ์
จำเอาไว้ เธอกับฉัน เราไม่รู้จักกันตั้งแต่นี้ไป...


3ก.ย.50

ความหวังโง่ ๆ

A1 ก็ไม่รู้ ว่ามันคืออะไร
และทำไม ฉันถึงทำอย่างนี้
คนที่เขารักเรา เราก็ไม่มองสักที
ต่างกับคนที่เค้าไม่รัก เรากลับห่วงหา

A2 หากเพียงคิด แล้วทำได้ดั่งใจ
ไม่ต้องสงสัย คงไม่เสียเวลา
เมื่อยังฝืนรักไป ไม่ได้อะไรขึ้นมา
รักคนที่เขารักเราดีกว่า ถ้ามันอ่อนล้าเกินไป

H แต่ใจเจ้าเอย มันไม่เคยจะเปลี่ยนผัน
มันยัง.คง.หวังโง่ ๆ ต่อไป
เผื่อมีสักวัน เขาคนนั้นอาจจะเปลี่ยนใจ
เคว้งคว้างเรื่อยไป แม้รู้งมงาย ก็ยังหวัง

A3 อยากจะขอ ไม่ต้องรอได้ไหม
หากสงสัย ทำไมฉันโง่อย่างนี้
หากเธอเคยรักใคร ก็คงเข้าใจได้ดี
ตราบยังหายใจ แม้มันริบหรี่ ก็ยินดีจะคอย

....
H แต่ใจเจ้าเอย มันไม่เคยจะเปลี่ยนผัน
มันยัง.คง.หวังโง่ ๆ ต่อไป
เผื่อมีสักวัน เขาคนนั้นอาจจะเปลี่ยนใจ
เคว้งคว้างเรื่อยไป แม้รู้งมงาย ก็ยังหวัง


13ม.ค.51

คนที่ทุกข์กว่า

ในชีวิตของคนทุกคน ย่อมเจอร้ายและดีปะปน
มีสุขสมก็มีทุกข์ใจกันไป
มีพายุที่ซัดเข้ามา คงไม่ช้าฟ้าคงสดใส
เจอเรื่องร้ายไม่นานก็ผ่านพ้นไป
เพียง.แค่.เรา เปิดใจและยอมรับ
วันนี้เราล้ม ก็พร้อมเผชิญ หากพรุ่งนี้จะมีน้ำตา
ไม่ต่างอะไรกับคนทุกคน ไม่มีใครสุมสมทุกวัน
แม้แต่คนที่มีทุกอย่าง ก็ยังมีวันที่ต้องเสียใจ
เมื่อเรามันเป็นคนเหมือนกัน ไม่ใช่ทุกวันที่เจอเรื่องร้าย
ถ้าเราคิดว่าปัญหาเรายิ่งใหญ่ แค่เรามองออกไป
คนที่ทุกข์กว่าเรามากมาย เขายังอยู่ได้เลย...
เจอปัญหาถาโถมมากมาย โดยที่กลัวรับมันไม่ไหว
ใจสลายและคิดว่าหมดหนทาง
เพียงแค่เราตรองดูให้ดี วันพรุ่งนี้มันต้องมีหวัง
เราทุกคนก็ยังคงหาหนทาง...
เพียง.แค่.เรา เปิดใจและยอมรับ
วันนี้เราล้ม ก็พร้อมเผชิญ หากพรุ่งนี้จะมีน้ำตา


ไม่ต่างอะไรกับคนทุกคน ไม่มีใครสุมสมทุกวัน
แม้แต่คนที่มีทุกอย่าง ก็ยังมีวันที่ต้องเสียใจ
เมื่อเรามันเป็นคนเหมือนกัน ไม่ใช่ทุกวันที่เจอเรื่องร้าย
ถ้าเราคิดว่าปัญหาเรายิ่งใหญ่ แค่เรามองออกไป
คนที่ทุกข์กว่าเรามากมาย เขายังอยู่ได้เลย...
28ม.ค.51

จุมพิต (Kiss Me)


Kiss me - Sixpence None The Richer


A1 ดาวเดือน ในคืนที่รองเรืองเกลื่อนฟ้า
พร่างพราว แวววาวสกาวเพลินตา
ได้ยิน ข้างในใจเต้นระรัว
พอเธอปรากฏตัวหัวใจมัน ก็ประหม่า

H Oh เพราะเธอ ที่ให้คืนนี้ยิ่งใหญ่
เพราะเธอ พาใจฉันลอยลับลิบไป
เหมือนโลกนี้มีเพียง เราสองที่เคียงข้างกันไม่รู้หน่าย
เต้นรำด้วยเพลงจากหัวใจ...และจุมพิต


A2 ลมโชย ใบไม้ร่วงโรยพริ้วปลิดปลิว
ใจหวิว ไม่รู้ไม่เคยเป็นมาก่อน
เป็นเธอ ที่เข้ามาทำให้หวั่นไหว
ตกในภวังค์จนเคลิ้มไป เกินซุกซ่อน


H Oh เพราะเธอ ที่ให้คืนนี้ยิ่งใหญ่
เพราะเธอ พาใจฉันลอยลับลิบไป
เหมือนโลกนี้มีเพียง เราสองที่เคียงข้างกันไม่รู้หน่าย
เต้นรำด้วยเพลงจากหัวใจ...และจุมพิต


A2 (เงียบงัน มีเพียงเรไรที่ร่ำร้อง
เพียงเรา ในคืนที่แสงจันทร์ส่อง
เต้นรำ ลมโชยกล่อมเป็นเสยงเพลง
เพียงเราเท่านั้นเองตระกองในอ้อมกอด)


H Oh เพราะเธอ ที่ให้คืนนี้ยิ่งใหญ่
เพราะเธอ พาใจฉันลอยลับลิบไป
เหมือนโลกนี้มีเพียง เราสองที่เคียงข้างกันไม่รู้หน่าย
เต้นรำด้วยเพลงจากหัวใจ...และจุมพิต




23.02.09

Friday, May 8, 2009

เหตุใด

เธอไป ไม่เคยลากันซักคำ ยังจำ ถ้อยคำที่เธอเคยห่วง
ให้มา เต็มใจหนึ่งดวง ก็เลยเฝ้าหวง และยังคิดห่วง เรื่อยมา

แม้คืน และวันจะผ่านพ้นไป หัวใจ ยังคงคิดถึงทุกครา
เรื่องใด ทำเธอจากลา ยังปรารถนา ให้เธอย้อนมา บอกที

เหตุใด.เธอจึง.แปรผัน ถึงต้องตัดความ.สัมพันธ์.อย่างนี้
เป็นที่ฉัน.ทำผิด.เรื่องใดขอให้บอกที
อย่าเมินหมางไปอย่างนี้
หากยังคงมีไมตรี.ต่อกัน

เธอไป ไม่เคยจะทวนย้อนคืน เธอลืม ทุกคำที่เธอเคยฝาก
ฉันเอง อยากจะรู้นัก เหตุใดถึงลืมถ้อยคำจากปาก ง่ายดาย

เหตุใด.เธอจึง.แปรผัน ถึงต้องตัดความ.สัมพันธ์.อย่างนี้
เป็นที่ฉัน.ทำผิด.เรื่องใดขอให้บอกที
อย่าเมินหมางไปอย่างนี้
หากยังคงมีไมตรี.ต่อกัน



ถ้าหากไม่รัก แล้วทำให้รัก ทำไม...





22 ส.ค. 2549

Colors of the wind




จิตใจคงจะคิดข้าเป็นคนป่า คงผ่านมามากมายและหลายถิ่น
ทุกแดนดินใหญ่ไพศาล แต่แล้วไม่วายแปลกใจ
หากข้านี้เป็นคนป่าไง มีอีกเท่าไรท่านนั้นไม่รู้มากมาย
รู้ไม่จริง

จับจองทุกหนไม่ว่าแห่งใดท่านย่างเหยียบ แผ่นดินนี้นั้นมันง่ายดายจะไขว่คว้า
แต่หินทุก ๆ กองและพฤกษากับผองสัตว์ มีทั้งนามและมีชีวิตแทบทุกสิ่ง
หากเป็นมนุษย์ที่สมดังเหมือนท่านตั้งจิต ต้องมีความคิดในแนวเดียวกันที่รู้
วันไหนท่านพร้อมจะเดินตามในรอยเท้าใหม่ จะพบพานกับสิ่งงดงามไม่อาจเคยเจอ

จากเสียงร้องระงมดังก้องถึงจันทร์ที่ส่องบนโน้น จนแม้เสือน้อยทำไมจึงได้ฉีกยิ้ม
แต่ท่านร้องพร้อมเสียงกังวานจากหุบเขายิ่งใหญ่ และแต่งเติมสีสันในสายลมได้หมดไหม?
โปรดแต่งเติมสีสันอันงดงามแห่งสายลม

ปล่อยใจหลงใหลไปตามความงามทิวสนเถิด กับชิมลิ้มรสผลเบอร์รี่หวานฉ่ำนี้
ความสมบูรณ์เราจะพบมัน ณ ทุกหนแห่ง แหละครั้งนึงไม่เคยมองเห็นว่าสำคัญ
เปรียบพายุฝนและสายชลเป็นดุจญาติสนิท หมู่มวลมิตรนั้นคือวิหคและสัตว์น้ำ
ความสัมพันธ์อันประทับจิตสร้างสิ่งแสนสุข จะหมุนเวียนผ่านจะหมุนไปไร้สุดปลายทาง

หากแม้โค่นต้นไม้ลงก่อนอาจจะไม่รู้เลยว่ามันสูงเพียงใด
แหละคงไร้เสียงครวญครางถึงจันทร์ที่สาดส่องบนโน้น
ถึงสีผิวของคนเราจะเป็นอย่างไร โปรดจงร้องพร้อมเสียงกังวานจากหุบเขายิ่งใหญ่
และแต่งเติมสีสันในสายลมให้สดใส สุดดินแดนแม้นแสนจะไกล
อาจได้ครองไว้หมดเพียงแม้จิตใจนั้น งดงามดังสายลมเพียงอย่างเดียว