ต้องมนต์

A1 แค่เพียง เธอหันมา สบตาสักครั้งหนึ่ง
ฉันถึง ตกในภวังค์ เธอทำเอาหวั่นไหว

โอ้ใจเอยไม่เคยใจอ่อน
ต้องเดือดร้อนหาทางไม่เจอ
ตกเป็นรองหัวใจของเธอ ง่ายดาย

A2 แค่เพียง เธอพูดจา เอ่ยมาสักคำหนึ่ง
ฉันลืม โลกทั้งใบ ใจเอาแต่พร่ำเพ้อ

ตื่นขึ้นมาแม้เจอผู้คน
จนหลับตาเมื่อยามค่ำลง
แต่ในใจฉันเห็นยังคง เป็นภาพเธอ

H ไม่รู้.ต้องมนต์.อะไร เหตุใด.ใจสั่น.สะท้าน
เวลาเหมือนมันหยุดเดิน เพียงแค่เธอเดินผ่าน
เธอทำให้คนอ้างว้าง เจือจางคำสาปให้หายไป...

A3 แม้เพียง หากขอพร อ้อนวอนให้ได้จริง
ทุกสิ่ง จะยอมทิ้งไป หากเธอจะมีฉัน

อาจมีใครว่าฉันตาบอด
แต่ถ้าเราคู่กันตลอด
เป็นอย่างนั้นฉันยอมตาบอด นิรันตร์


H ไม่รู้.ต้องมนต์.อะไร เหตุใด.ใจสั่น.สะท้าน
เวลาเหมือนมันหยุดเดิน เพียงแค่เธอเดินผ่าน
เธอทำให้คนอ้างว้าง เจือจางคำสาปให้หายไป...

ไม่รู้.ต้องมนต์.อะไร เหตุใด.ใจสั่น.สะท้าน
โลกทั้งใบสวยงามกว่าเดิม เพียงแค่เธอเดินผ่าน
เธอทำให้คนอ้างว้าง มีรักสะกดไปทั้งใจ...

20/07/08

อยากหายตัว

A1 ใจนึงก็อยากให้เธอได้ฟัง แต่อีกใจก็ยัง ไม่มั่นใจ

เมื่อเรามีคำว่าเพื่อนขีดไว้ เป็นดังกำแพง

A2 อยากข้ามเขตที่เรานั้นเป็น อยากจะทำลายเส้น ที่มันแบ่ง

แต่เจอเธอเมื่อไรเรี่ยวแรว และความกล้ามันหาไม่เจอ

B จนวันนึงที่เธอเอะใจ ว่าคิดยังไงกับเธอ

ทั้งที่เตือนตัวเองไม่ฟัง อย่าเผลอ แล้วฉันควรบอกเธอยังไง

H อยากจะหายตัวไปเลย ไม่อยากความในใจ

ไม่อยากให้เธอได้ยินอะไร ที่อยู่ข้างใน ส่วนลึก

อยากจะหนีคนบางคน เพราะกลัวจะล้นความรู้สึก

ต้องซ่อนเอาไว้ที่คิด ที่นึก รู้สึกได้เพียง...ผู้เดียว

A3 ทั้งที่อยากตะโกนให้ดัง อยากให้เธอได้ฟัง ความในใจ

แต่ถ้าคำว่าเพื่อนกันมันโดนทำลาย อาจไม่เหลือเยื่อใยกันเลย

B จนวันนึงที่เธอเอะใจ ว่าคิดยังไงกับเธอ
ทั้งที่เตือนตัวเองไม่ฟัง อย่าเผลอ แล้วฉันควรบอกเธอยังไง

H อยากจะหายตัวไปเลย ไม่อยากความในใจ
ไม่อยากให้เธอได้ยินอะไร ที่อยู่ข้างใน ส่วนลึก
อยากจะหนีคนบางคน เพราะกลัวจะล้นความรู้สึก
ต้องซ่อนเอาไว้ที่คิด ที่นึก รู้สึกได้เพียง...ผู้เดียว

รากหญ้าอาวร

เข้ามาเมืองหลวง พกดวงใจเต็มกระเป๋า
บ่ย่านว่างานหนักเบา เฮาคึดว่าเฮาอยู่ได้สบาย

งานหนักเหลือแสน แทบสิ้นแฮง กัดฟันทนไหว
พักผ่อนฟื้นแฮงต่อไป แต่หมดแฮงใจสิบ่ได้คืน

เมื่อเฮามีภาระหน้าที่ ผจญลำเค็ญทวี
สิต้องได้ดี เฮาจำต้องฝืนอยู่เมืองกรุงดูศิวิไวซ์เหนือผู้อื่น
แต่ใครรู้ความข้องขืน ที่ยิ้มระรื่นแต่ใจละลาย

เป็นเพียงรากหญ้า ต่อให้แซกซอนปูนเท่าไร
ไม่มีวันได้อาศัย อยากกลับไปไซซอนดินอย่างเดิม

อยู่ในเมืองหลวง ยิ่งนานดวงใจยิ่งล้า
แต่ก่อนเคยสู้ยิบตา แต่อยู่ต่อมาอยากยอมยกธง

อาจเจอแสงสี ของดี ๆ ให้เฮาลุ่มหลง
แต่ต่อให้หลงป่าดง ยังอันตรายน้อยกว่าป่าเมือง



เมื่อเฮามีภาระหน้าที่ ผจญลำเค็ญทวี
สิต้องได้ดี เฮาจำต้องฝืนอยู่เมืองกรุงดูศิวิไวซ์เหนือผู้อื่น
แต่ใครรู้ความข้องขืน ที่ยิ้มระรื่นแต่ใจละลาย

เป็นเพียงรากหญ้า ต่อให้แซกซอนปูนเท่าไร
ไม่มีวันได้อาศัย อยากกลับไปไซซอนดินอย่างเดิม


เป็นเพียงรากหญ้า ต่อให้แซกซอนปูนเท่าไร
ไม่มีวันได้อาศัย
อยากกลับไปไซซอนดินถิ่นที่จากมา...

เป็นเพลงลูกทุ่งเพลงแรกที่พยายามแต่ง นึกถึงอารมณ์คนจากตจว.ที่เข้ามาผจญความวุ่นวายในกรุงเทพ เพื่อชีวิตที่ดีกว่า

แต่ยิ่งอยู่ ก็ยิ่งรู้ตัวเองว่าพยายามเท่าไรก็ไม่มีความสุข แม้งานหนักเท่าไรก็ทนไหว

แต่กำลังใจเมื่อมันหมด ไม่มีที่ให้เติมได้ เป็นอารมณ์ตัดพ้อห่อเหี่ยวกับชีวิตบัดซบในเมืองหลวง